Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ρακοσυλλέκτες με χιούμορ


«Μαζεύοντας τα ράκη μας αποφασίσαμε ν' ανοίξουμε τα μάτια μας εκεί που οι άλλοι κλείνουν τη μύτη τους. Και είδαμε ότι τελικά ρακοσυλλέκτες είμαστε όλοι... Ψάχνοντας στα απομεινάρια της ζωής μας... όλοι προσπαθούμε να βρούμε ή να "κλέψουμε", όπως συνηθίζεται να λέγεται, λίγο από αυτό το τίποτα για εμάς. Κλέψε λίγο ελεύθερο χρόνο, βρες τον εαυτό σου, ψάξε για το μέλλον σου... Πού όμως; Και η απάντηση είναι εδώ... μέσα στην καθημερινότητα που μας επέβαλλε να ζούμε με εκπτώσεις, συμβιβασμούς και ψιθύρους...

Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη, μια ρακοσυλλέκτρια του θεάτρου

 
Η Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη, ηθοποιός και συγγραφέας, αποφοίτησε από τη δραματική σχολή "Διομήδη Φωτιάδη" και παρακολούθησε σεμινάρια φωνητικής, τραγουδιού και κινησιολογίας. Έχει ερμηνεύσει ρόλους παγκόσμιου και παιδκού ρεπερτορίου, σε stand up comedy και ταινίες μικρού μήκους. 



Τι σημαίνει άραγε για εκείνη η θεατρική τέχνη και τι της προσφέρει στην εξωθεατρική καθημερινότητα;
«Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για το τι είναι θεατρική τέχνη. Αυτό που σημαίνει κυρίως για μένα το θέατρο και θεατρική τέχνη είναι
α) η ευκαιρία του ηθοποιού να ζήσει μια άλλη, έστω και για λίγο ζωή και
β) η "υποχρέωσή" του να μεταφέρει στο κοινό μια ιστορία. Το θέατρο για μένα λειτουργει σαν ψυχοθεραπεία, με βγάζει από την καθημερινότητά μου ή απλά τη συμπληρώνει. Όταν για ένα διάστημα τύχει να μην ασχοληθώ με το θέατρο, νιώθω ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου λείπει. Βέβαια μέσα από το θέατρο αποκτάς μια πειθαρχία, αναπτύσσεις τη φαντασία σου και γίνεσαι πιο παρατηρητικός με το περιβάλλον σου.»

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Όσκαρ Ουάιλντ: "Η ψυχή του ανθρώπου"

 "Η ψυχή του ανθρώπου στο σοσιαλισμό" είναι ένα δοκίμιο του Όσκαρ Ουάιλντ, γραμμένο στα 1890, που αποκαλύπτει μια λιγότερο στο ευρύ κοινό γνωστή πλευρά του συγγραφέα, γνωστού για τα ευφυολογήματα, "Το πορτέτο του Ντόριαν Γκρέι", τη "Σημασία του να είναι κανείς σοβαρός" και τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής του.
Τα όσα ακολουθούν είναι αποσπάσματα από το δοκίμιο αυτό, το οποίο μπορείτε, και αξίζει, να το διαβάστε ολόκληρο εδώ.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Ιονέσκο, μια περιπέτεια του νου


«Ένα θεατρικό έργο είναι μία κατασκευή από μία σειρά καταστάσεων της συνείδησης ή απλών καταστάσεων, που εντείνονται, γίνονται όλο και περισσότερο πυκνές, ύστερα περιπλέκονται, είτε για να ξεδιαλυθούν πάλι, είτε για να τελειώσουν σ' ένα αφόρητο αδιέξοδο.»

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Ο Ιονέσκο για το "Ρινόκερό" του

ο Ιονέσκο εξηγεί πώς εμπνεύστηκε το "Ρινόκερο"

«Στα 1938, ο συγγραφέας Ντένι ντε Ρουζμόν βρισκόταν στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας τη μέρα μιας ναζιστικής διαδήλωσης. Μας αφηγείται πως είχε σταθεί στο κέντρο ενός πυκνού πλήθους, που περίμενε την άφιξη του Χίτλερ.



Οι άνθρωποι γύρω του είχαν αρχίσει να ανυπομονούν, όταν φάνηκε στο βάθος μιας λεωφόρου, μικροσκοπικός στο ξέμακρο, ο Φύρερ με την ακολουθία του. Από μακριά, ο αφηγητής είδε το πλήθος να καταλαμβάνεται προοδεττικά από ένα είδος υστερίας, επευφημώντας σαν τρελό τον απαίσιο εκείνο άνθρωπο. Η υστερία απλωνόταν, προχωρούσε, με το Χίτλερ μαζί, σαν πλημμυρίδα.
Στην αρχή, ο αφηγητής έμεινε έκπληκτος από αυτή την παράκρουση. Όταν όμως ο Φύρερ πλησίασε για καλά και η γενική υστερία μεταδόθηκε και στους ανθρώπους που βρίσκονταν πλάι του, ο Ντενί ντε Ρουζμόν ένιωσε μέσα του αυτή τη λύσσα να τείνει να τον κατακτήσει και τον ίδιο, αυτή η παράκρουση τον "ηλέκτριζε".

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Το πρότυπο της Αντιγόνης και το κοινωνικό ιατρείο Ελληνικού

Γιώργος Βήχας

Ο γιατρός Γιώργος Βήχας έρχεται συχνά σε ρήξη με τους διοικητές των νοσοκομείων απαιτώντας να νοσηλεύουν δωρεάν ανασφάλιστους:




«Αν τους ρωτήσουμε όλους αυτούς αν έχουν διαβάσει την "Αντιγόνη" και ποιο πρότυπο τους αρέσει, όλοι θα υποστηρίξουν το πρότυπο της Αντιγόνης. Μα, η Αντιγόνη ήταν εκείνη που μας έχει μάθει: μην υπακούετε σε νόμους που εξοντώνουν τους ανθρώπους, που είναι κατά των ανθρώπων.
Ένας νόμος, όταν οδηγεί έναν άνθρωπο στο θάνατο, είναι ένας νόμος που πρέπει να τον καταργήσουμε εμείς στην πράξη.»

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Θεατρικοί ήρωες ποστάρουν στο χρονολόγιο του Αλέξη Σταμάτη

ο Αλέξης Σταμάτης σχολιάζει τα ποστ θεατρικών ηρώων
Μερικοί θεατρικοί ήρωες ξεπήδησαν από τη βιβλιοθήκη μου κι άρχισαν ποστάρουν στον τοίχο του Αλέξη Σταμάτη. Τον ευχαριστώ που τους καλοδέχτηκε και τους απάντησε!



Γιατρός Στόκμαν (ήρωας του Ίψεν):
«Α, δεν μπορείτε να φανταστείτε για πόσα πράγματα με κατηγόρησαν σήμερα. Με φοβέρισαν, με ταπείνωσαν και στο τέλος θέλησαν να με αποξενώσουν από τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Ναι, γιατρέ μου, εντάξει τώρα, ηρεμήστε.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Βασίλης Διαμαντόπουλος - ένας κομμουνιστής


Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • «Από τη στιγμή  που είσαι άνθρωπος μέσα σου, είσαι κατ' ανάγκη κομμουνιστής.»
  • «Καλύτερη ζωή των άλλων σημαίνει καλύτερη ζωή δική μας. Είναι συμφέρον προσωπικό να ζεις σε μια καλή κοινωνία.»
  • «Οι περιουσίες είναι κλοπές.» *

Η τσάντα και το τσαντάκι - Δημήτρης Ψαθάς




Σπίθες πετούν τα μάτια της. Και καθώς στρέφει και κοιτά τον «κύριο», αναταράζεται ολόκληρη. Κρατά μια τσάντα που την κουνά με τρόπο τόσο απειλητικό, ώστε νομίζεις πως θα του την φέρει στο κεφάλι.
- Τι συνέβη;

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Ο Γιάννης Ρίτσος και το θέατρο

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος εμπλέκεται με τη θεατρική τέχνη όχι μόνο με την ευρύτατα γνωστή θεατρικότητα των στίχων του, αλλά και με την ιδιότητα του ηθοποιού, του χορευτή και του θεατρικού συγγραφέα.

Τα σωζώμενα έργα του Γιάννη Ρίτσου είναι:
 -Μια γυναίκα πλάι στη θάλασσα

Τα ραβδιά των τυφλών - Γιάννης Ρίτσος


τρίπρακτο δράμα

«Γράφεται στις αρχές του 1959 και είναι το έβδομο θεατρικό έργο του ποιητή, το τρίτο από τα σωζώμενα. Διαδραματίζεται όλο σε κλειστό χώρο, στο εσωτερικό παλιού σπιτιού, με βιτρίνα καπελάδικου.

Μια γυναίκα πλάι στη θάλσσα - Γιάννης Ρίτσος


«Το έργο αυτό είναι το δεύτερο θεατρικό του ποιητή και το αρχαιότερο από τα σωζόμενα (Νοέμβρης του' 42, κατοχή, δεύτερος κατοχικός χειμώνας).

Διάσπαρτος ο Ρίτσος στο έργο μέσα από τη φιγούρα του τρελό- Μάνθου, που λέει τις αλήθειες της ζωής.

Πέρα απ' τον ίσκιο των κυπαρισσιών - Γιάννης Ρίτσος

τρίπρακτο δράμα
Είναι το τρίτο θεατρικό έργο του ποιητή και το δεύτερο από τα σωζώμενα.
Ως συνεργάτης του "Θέατρου του Λαού της Αθήνας" γράφει στα Τρίκαλα το μονόπρακτο "Η Αθήνα στ' άρματα", που παρουσιάζεται από το Θέατρο του Βουνού με μεγάλη επιτυχία στην Κοζάνη στις 9 Φλεβάρη του 1945.
Αργότερα επεξεργάζεται ξανά το έργο και το τιτλοφορεί "Μάνα".
Την οριστική μορφή του δίνει το 1958 με τον τίτλο "Πέρα απ' τον ίσκιο των κυπαρισσιών". 
Την ίδια χρονιά εκδίδεται, για πρώτη φορά, στη Ρουμανία από τις Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις και παρουσιάζεται στα ελληνικά, σκηνοθετημένο από το Γιάννη Βεάκη, στις 24 Νοέμβρη.

Ο Λόφος με το συντριβάνι - Γιάννης Ρίτσος

ο θεατρκός Γιάννης Ρίτσος

Είναι το τελευταίο θεατρικό έργο του ποιητή. Γράφτηκε το 1959, μεσα σε 6 μέρες και πρωτοπαρουσιάστηκε στη Ρουμανία το 1977 από το Γιάννη Βεάκη.

Γιάννης Ρίτσος - Μια γυναίκα πλάι στη θάλασσα

 αντιγραφή του αποσπάσματος του θεατρκού έργου του Γιάννη Ρίτσου από e-poema
[...]
ΚΥΡ-ΣΤΑΘΗΣ: Ο ουρανός στέκει ψηλά και δεν τον φτάνεις. Κάλλιο, λοιπόν, να ξεχάσεις πως έχει ουρανό.
ΑΝΤΩΝΗΣ: Κι αν τον ξεχάσεις, αυτό δε σε ξεχνάει. Απλώνει τα γαλάζια χέρια του και σ' αγκαλιάζει. Κι όταν κλείνεις τα βλέφαρα, βάζει τα δυό του δάχτυλα αλαφρά και σου τ' ανοίγει. Κι άμα νυχτώνει πάλι, βγαίνουν τ' άστρα και σου πετροβολάν τον ύπνο σου με χρυσά λουλούδια. Και τότες από μέσα σου ξυπνάν χιλιάδες άστρα, που παίζουν και φωτάνε και στριφογυρνάνε και δεν μπορείς να κοιμηθείς και να πεθάνεις.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Αλέξης Μινωτής: το να γίνω ηθοποιός προέκυψε από την κλίση μου στην ποίηση


ο Αλέξης Μινωτής στην
"Τρελή του Σαγιό
το 1966,
στο Εθνικό Θέατρο.



«Στα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι να είχα ποτέ τη τάση να μεταμφιεστώ, ο νοητικός κόσμος, ο κόσμος της ψυχής με τραβούσε πάντα περισσότερο, σαν ήταν να βάλω τη φαντασία μου σε ενέργεια.
Και η φαντασία με έκανε να βλέπω τον κόσμο των ανθρώπων όπως ήταν, και όχι όπως φαίνεται. Δηλαδή, τραγικός και υπέροχος γιατί συνειδητοποιεί την ύπαρξή του με οδύνη, περηφάνια, πνευματικότητα.
Έτσι με τράβηξε το θέατρο των μεγάλων συγγραφέων, το να γίνω ηθοποιός μου προέκυψε από την κλίση μου στην ποίηση. Ήμουν εσωστρεφής σαν ιδιοσυγκρασία και η νύχτα μου έδινε κάποια περιθώρια.» *

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Τίτος Βανδής - Κουβέντα με τους φίλους μου

αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη: "Ο κυρ-Κώστας, ο τσαγκάρης, έριξε καλό σπόρο..."

Τίτος Βανδής
"Στις 3 Δεκεμβρίου του 1989 βρισκόταν στο Λος Αντζελες, στο διαμέρισμά του. Ο Τίτος Βανδής περίμενε να έρθει από την Ελλάδα η Δέσπω του. «Τι ωραίο όνομα!», έλεγε. Η μάνα της το άλλαξε σε Μπέτυ, κι έτσι την ξέρει ο κόσμος. Μπέτυ Βαλάση. Περίμενε εκείνη, στην οποία, σ' ένα από τα πολλά ερωτικά σημειωματάκια του, έλεγε: «Είσαι η Μονάκριβη. Η γυναίκα που περίμενα από την ώρα που γεννήθηκα. Η μόνη γυναίκα που γνώρισα. Κι αν οι άσχετοι καγχάσουν, εσύ θα χαμογελάς ευτυχισμένα γιατί θα ξέρεις».

Αλέκος Σακελλάριος - αυτοβιογραφία

ο Αλέκος Σακελλάριος για το θέατρο 

«Μην σας εκπλήξει, μα στην αρχή είχα όνειρα ηθοποιού. Νωρίς όμως κατάλαβα πως θα μπορούσα και θα 'πρεπε, για το καλό μου, να πλησιάσω το θέατρο από άλλο δρόμο. Σαν συγρραφέας.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Αλέκος Σακελλάριος: το Εθνικό κι εγώ

Εθνικό Θέατρο 2001

«Πριν από εξήντα χρόνια περίπου -ήμουνα δεν ήμουνα δεκαπέντε χρονών- δρασκέλισα για πρώτη φορά, τα σκαλοπάτια του Εθνικού μας Θεάτρου. Με δέος μπήκα στην αίθουσα και κάθησα άβολα σε μια θέση στη γαλαρία. Νομίζω ότι είχα και τρακ. Γιατί; Δεν ξέρω... Είχα όμως τρακ. Περισσότερο απ' ό,τι έχω τώρα...

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Οδυσσέας Ελύτης: βλέπω τη βαρβαρότητα να 'ρχεται μεταμφιεσμένη


ο Οδυσσέας Ελύτης στη συνέντευξη τύπου το 1979
«Ήδη σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να 'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως. αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Μίμης Φωτόπουλος - Τα μπουλούκια




Τα "Μπουλούκια" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του ηθοποιού. Κυκλοφόρησαν την 28η Οκτώβρη του 1940 και επανατυπώθηκαν το 1960, μαζί με τα "Ημιτόνια".

Μίμης Φωτόπουλος - ποιήματα

Το 1960 κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του ηθοποιού "Ημιτόνια". Περιέχει και τα "Μπουλούκια", την ποιητική συλλογή που είχε εκδοθεί την 28η Οκτώβρη.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...