Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Γιατί λέω παραμύθια



"Στα παλιά χρόνια, οι κυνηγοί στο μαύρο δάσος, όταν σημάδευαν ένα ζώο, προσπαθούσαν να το κάνουν χωρίς να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με το θήραμά τους, γιατί έλεγαν πως αν αντίκριζαν το βλέμμα του λίγο πριν το σκοτώσουν, τότε το πνεύμα του που ήταν γεμάτο θάνατο τους μαύριζε το αίμα. Αν γινόταν αυτό, ο κυνηγός γυρνούσε μόνος στο χωριό, απομονωνόταν για μέρες, δεν έτρωγε, δεν έπινε, δεν μιλούσε σε κανέναν ώσπου να νιώσει μέσα του πως ήρθε η ώρα να αφηγηθεί αυτή την ιστορία. Λέγοντας στους άλλους τι ακριβώς έγινε σ' εκείνο το κυνήγι κι αντίκρισε το βλέμμα του ζώου που σκότωσε, καθάριζε το αίμα του."

"Λέω παραμύθια για να καθαρίσω το μαύρο μου αίμα"
λέει ο γάλλος παραμυθάς Μισέλ Ιντενόκ. *

Αυτή η απάντηση εκφράζει την παραμυθού Λίλη Λαμπρέλλη, που εξηγεί:
"Όλοι οι παραμυθάδες το ξέρουμε καλά πως τα παραμύθια -και πάνω απ' όλα τα μαγικά παραμύθια- μας καθαρίζουνε το αίμα, που πάει να πει πως είναι απελευθερωτικά. Όσο κι αν κάποιες φορές, με μια πρώτη ματιά, μοιάζουν παθητικοί οι ήρωές τους, πάντα έρχεται η στιγμή ν' αντικρίσουν το βλέμμα του αγριμιού που είναι λουσμένο στο θάνατο, πάντα μαυρίζει το αίμα τους και πάντα στο τέλος, αποδεχόμενοι τη θνησιμότητα, μετακινούνται προς τη ζωή και το αίμα τους καθαρίζει."


Λίλη Λαμπρέλλη


"Λέω παραμύθια γιατί θέλω να θυμάμαι πως έχω χνάρια από φτερά.
Λέω παραμύθια για να θυμίζω σε όσους θέλουν ν' ακούσουν πως έχουν χνάρια από φτερά." *







Η Λίλη Λαμπρέλλη βρήκε τη δική της απάντηση "πριν κάμποσα χρόνια, μια μέρα που έβλεπα στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ για δεινόσαυρους. Επιστήμονες συζητούσαν για ένα απολίθωμα αυτού του παράξενου ζώου που είχε ίχνη φτερών και δεν ήξεραν αν ήταν ένα είδος που είχε πετάξει στο παρελθόν και βρισκόταν σ' ένα στάδιο εξέλιξης όπου χάνονταν τα φτερά του ή το αντίθετο, αν επρόκειτο να πετάξει στο μέλλον.
Εκείνη τη στιγμή, μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση, ψαχούλεψα την πλάτη μου, εκεί ανάμεσα στους ώμους, κι ένιωσα πως είχα τέτοια χνάρια. Έξαφνα, γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα ότι αυτό είναι ο παραμυθάς: ένα πλάσμα που έχει χνάρια από φτερά. Άραγε να πετούσε κάποτε και με τις αφηγήσεις του θέλει να ιστορήσει μνήμες τ' ουρανού ή ετοιμάζεται να πετάξει και μιλάει ακατάπαυστα γι' αυτό, για να πάρει κουράγιο, επειδή δεν το αποφάσισε ακόμα;"


Αγνή Στρουμπούλη
"Όταν αφηγούμαι νιώθω υπέροχα!
Το Παραμύθι μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω για τα πιο βαθιά, άρα δύσκολα πράγματα με την αφέλεια της ματιάς ενός παιδιού."



"Η ένταση της ζωής κάνει να τον άνθρωπο να έχει την ανάγκη να θέλει να περιγράψει κάτι, να το πει, για να μπορέσει να το χωρέσει γιατί αλλιώς είναι αχώρετο.
Η αγωνία μπροστά στο θάνατο δημιουργεί αυτή την τάση για εξουσία που γίνεται ασύδοτη και ουσιαστικά σκοτώνει τη ζωή, πνίγει τη ζωή. Αυτή είναι η ανάγκη που μας οδηγεί να λέμε παραμύθια. Η συνείδηση της θνησιμότητάς μας που με το λόγο είναι σαν να αθανατίζεις ένα αίσθημά σου μία εμπειρία σου." *
"Όταν αφηγούμαι νιώθω υπέροχα! Το Παραμύθι μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω για τα πιο βαθιά, άρα δύσκολα πράγματα με την αφέλεια της ματιάς ενός παιδιού." *
"Τα λαϊκά παραμύθια μάς έρχονται από πολύ πολύ πολύ παλιά, από την παιδική ηλικία του ανθρώπου και σφύζουν από λαχτάρα για ζωή. Αυτό με συνεπαίρνει. Μιλούν με εικόνες, τον πιο "αθώο" τρόπο επικοινωνίας, γιατί απευθύνεται σε κάθε ηλικία, σε κάθε ευαισθησία, σε οποιοδήποτε επίπεδο μόρφωσης κ.λ.π., αφού η εικόνα μεταδιδόμενη με το λόγο και κυρίως με την εκφραστικότητα ολόκληρου του σώματος, σχηματίζεται τελικά στη φαντασία καθενός, όπως εκείνος θέλει.Αυτός λοιπόν ο πλούτος και η ελευθερία με καταγοήτευσαν και με κρατούν ακόμα σφιχτά κοντά τους." *

διαβάστε:
Συνέντευξη της Λίλης Λαμπρέλλη στο ΘΕΑΤΡΟ
Λίλη Λαμπρέλλη, η γητεύτρια των ουράνιων τόξων
Λίλη Λαμπρέλλη - προσωπική ιστοσελίδα
Συνέντευξη της Αγνής Στρουμπούλη στο ΘΕΑΤΡΟ
Τα λαϊκά παραμύθια είναι ένας τρόπος μύησης για τη ζωή - συνέντευξη Αγνής Στρουμπούλη
Συνέντευξη με την Αγνή Στρουμπούλη
Συνομιλία με την Αγνή Στρουμπούλη

Τάισε την αγάπη!

"Joined at the Heart" των Allen και Miller

   Ο παππούς μιλά στο εγγόνι του για τη μάχη που μαίνεται στις καρδιές των ανθρώπων:
-Μέσα μας, παιδί μου, πολεμούν δυο λύκοι. Ο ένας λύκος είναι το κακό: η αλαζονεία, ο φθόνος, ο εγωισμός, το ψέμα, η υπεροψία. Ο άλλος λύκος είναι το καλό: η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ανιδιοτέλεια, η αλήθεια, η χαρά.
-Και ποιος κερδίζει, παππού;
-Αυτός που ταΐζεις!

ινδιάνικος μύθος

Με όλο μου το είναι - θέατρο Στοά



   Τελευταία στιγμή, λίγο πριν μπουν στο καμαρίνι, οι τρεις ηθοποιοί, η Λήδα Πρωτοψάλτη, η Εύα Καμινάρη και ο Θανάσης Παπαγεωργίου, δέχονται να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου! Ξαφνιάζομαι! Δεν με ξέρουν, δεν εκπροσωπώ κάποιο γνωστό μέσο, αλλά και οι στέκονται απέναντί μου κι εγώ δεν προλαβαίνω να γράφω! Κι ανακαλύπτω τρεις προσωπικότητες για τις οποίες το θέατρο είναι τρόπος ζωής. Μπορείτε να καταλάβετε τη χαρά μου!
Μα, η μεγαλύτερη χαρά ήρθε στο τέλος της παράστασης, αφού είχα παρακολουθήσει θέατρο με όλο μου το είναι!

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Ρεζιλίκια!


Απόσπασμα από Το μεγάλο μας τσίρκο"
του Ιάκωβου Καμπανέλλη










ΡΩΜΙΑΚΙ: Αυτός μου 'πε ότι σας δικάσανε για προδοσία, αλήθεια είναι;
ΑΓΑΛΜΑ: Το κρύβουνε;...
ΡΩΜΙΑΚΙ: Όχι, αλλά ως φαίνεται δεν το πολυλένε κιόλας! Και δεν μου λέτε, γελούσατε και τότε;
ΑΓΑΛΜΑ (Κολοκοτρώνης): Λιγάκι...
ΡΩΜΙΑΚΙ: Εσείς, όμως, κύριε Κολοκοτρώνη, άμα είπανε "εις θάνατο διά προδοσία", δεν φαρμακωθήκατε;
ΑΓΑΛΜΑ: Όχι. Χαμογέλασα και είπα "μνήστητί μου, Κύριε"... Με το άλλο δε γέλασα... με κείνο φαρμακώθηκα.

Το μεγάλο μας τσίρκο - η παρασταση

ακούστε την παράσταση και τα τραγούδια εδώ.




Αθήνα,
Νοέμβρης 1973,
θέατρο Αθήναιον.











 "Τα βραβεία της ελευθερίας δεν πρέπει να τα κάμει ρουσφέτι."
"Ο μόνος τρόπος να μην έχουν είναι ν' αφήσομε να έχουν."
Σ' αυτές τις δυο φράσεις μπορεί περιληπτικά να αποτυπωθεί ο χαρακτήρας του έργου.

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ένα πρόσωπο ζητά συγγραφέα

Άντον Τζούλιο Μπραγκάλια
Λουίτζι Πιραντέλο
  

   Ο σκηνοθέτης, κριτικός και ιστορικός του ιταλικού θεάτρου, Άντον Τζούλιο Μπραγκάλια, γράφει για το φίλο του Λουίτζι Πιραντέλο, το 1962, 26 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα.







  "Το θέαμα του ανικανοποίητου ανθρώπου που, τυραγνισμένος από την προσωπική του δυστυχία, ζητάει τη λύτρωση στην τέχνη, όπως άλλος μεθάει για να ξεχάσει, ήταν εκείνο που μ' εντυπωσίασε περισσότερο, όταν ο Ρόσσο ντι Σαν Σεκόντο με παρουσίασε για πρώτη φορά στον Πιραντέλλο. Ήμαστε πολύ νέοι. Τον είδα ρημαγμένο από τη δυστυχία. Δεν είχε ακόμα δοθεί ολοκληρωτικά στο θέατρο. Κι ο Σαν Σεκόντο ήταν ακόμα στα πρώτα βήματα και γεμάτος αγωνία γι' αυτά που έγραφε, πήγαινε και τα διάβαζε στον Πιραντέλλο, που κι αυτός με τη σειρά του, του διάβαζε τα δικά του. Συνηθιζόταν τότε ακόμα αυτού του είδους οι λογοτεχνικές βραδιές.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

2013




Απρίλης

Η σελίδα του ΘΕΑΤΡΟΥ στο facebook έβαλε τα πασχαλινά της!



Μεγάλο αφιέρωμα του ΘΕΑΤΡΟΥ στα παραμύθια και την αφήγηση

με συνεντεύξεις παραμυθάδων!



Κυριακή, 7 Απρίλη, ανοίγει αυλαία το ιστολόγιο!

Με τις συνεντεύξεις που έδωσαν στο ΘΕΑΤΡΟ η Λήδα Πρωτοψάλτη, ο Θανάσης Παπαγωργίου και η Εύα Καμινάρη!







25 Μάρτη

Ο Κολοκοτρώνης στο ΘΕΑΤΡΟ!


21 Μάρτη: παγκόσμια ημέρα κουκλοθεάτρου

Μεγάλο αφιέρωμα!


Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου για παιδιά και νέους - Αφήγησης



Καθαρή Δευτέρα

Λίγο ψηλότερα... ποιώντας ήθος!



8 Μάρτη

αφιέρωμα

7 Μάρτη

Καλές απόκριες!

Μάρτης




Φλεβάρης
Κάθε Κυριακή ξεφυλλίζουμε τα θεατρικά νέα!

Η τηλεόραση του ΘΕΑΤΡΟΥ!

Βίντεο σχετικά με το θέατρο στην τηλεόραση του ΘΕΑΤΡΟΥ.

Αφιερώματα σε θεατρικά έργα.


14 Φλεβάρη
Ο έρωτας στη σκηνή του ΘΕΑΤΡΟΥ!



1/1, 12:10 π.μ.

Καλή χρονιά!


2012



Παραμονής Πρωτοχρονιάς στο ΘΕΑΤΡΟ οι ηθοποιοί διαβάζουν παραμύθια!

Χρόνια πολλά!

Μαγικά Χριστούγεννα!

Καλές γιορτές!


Κάθε Σάββατο βλέπουμε ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα!




Ηθοποιοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, συνθέτες...



 Κάθε Κυριακή ξεφυλλίζουμε τα θεατρικά νέα!





Κάθε Δευτέρα βλέπουμε θέατρο, παλιά αγαπημένη συνήθεια!






Ημερολόγια 2013

 
 
 
 
















Ημερολόγια 2012









Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...