Ειρήνη Γραμματικοπούλου: noir στη σκηνή, έγχρωμη στη ζωή!

Η Ειρήνη Γραμματικοπούλου, η ηθοποιός που παρουσιάζει σήμερα το ΘΕΑΤΡΟ, ζωντανεύει φέτος στη σκηνή, μαζί με την Ομάδα Γέφυρα, την ιστορία της Ruth Ellis, της τελευταίας γυναίκας που απαγχονίστηκε με την ποινή της θανατικής καταδίκης στη Βρετανία.

Η Ειρήνη με τίμησε με μία συνέντευξη, παρά το φορτωμένο πρόγραμμά της και την ευχαριστώ πολύ.

-Αθώοι κι ένοχοι στην καθημερινότητά μας: πιστεύεις πως τους δίνουμε αυτό που τους αξίζει;
-Και αθώους αδικούμε και ενόχους απενοχοποιούμε. Απλώς, γιατί είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και συχνά αξιολογούμε λάθος, άτομα και καταστάσεις!

Η παράσταση "Χορεύοντας στην ομίχλη" παρουσιάζεται στο "Αγγέλων βήμα" στα πλαίσια της θεματικής ενότητας noir.

-Τι ρόλο έχει το... noir στη ζωή σου;
-Αυτή την περίοδο το noir πρωταγωνιστεί στη ζωή μου, κάθε Σαββατοκύριακο, λόγω της παράστασης. Μα όλα μου τα χρόνια η ζωή μου υπήρξε και παραμένει έγχρωμη!

Η Ειρήνη Γραμματικοπούλου αποφοίτησε το 1998 από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης "Θυμέλη".

-Πώς γεννήθηκε μέσα σου η ιδέα να γίνεις ηθοποιός και τι σημαίνει για σένα σήμερα η λέξη ηθοποιός;
-Στη δευτέρα Λυκείου συμμετείχα σε μια παράσταση του σχολείου. Εκεί ένιωσα, για πρώτη φορά, να με ενδιαφέρει κάτι τόσο πολύ!
Η λέξη ηθοποιός, πλην της ερμηνείας που της δίνει ένα λεξικό, για μένα σημαίνει: "κάνω επάγγελμα, αυτό που αγαπάω"

Τραγούδησε στο "Μουσικό πορτρέτο" του Σ. Σοφιανού, στο Universitat fur musik und kunst (Αυστρία), όπου και παρακολούθησε μαθήματα τραγουδιού με τη Σ. Καγιά.

-Θα επέλεγες ίσως να τραγουδήσεις σε μια μουσική σκηνή ή το τραγούδι είναι για σένα μόνο ένα εργαλείο για τον ηθοποιό;
-Το έχω ήδη κάνει, στο παρελθόν, έχω τραγουδήσει σε διάφορους χώρους. Το τραγούδι είναι σίγουρα ένα εργαλείο για τον ηθοποιό, μα και τραγουδώντας έχω χρήσιμο εργαλείο την υποκριτική.

"Μικρασία" με την Ομάδα Γέφυρα

Συμμετείχε στο φεστιβάλ «Μήνας Μολιέρου» στις Βερσαλλίες με τη Λυσιστράτη (σκην. Δ. Καλός, Κλεονίκη). Συνεργάστηκε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης στις παραστάσεις: Ειρήνη (σκην. Θ. Εσπίριτου), Οι ιππότες της τηγανιτής πατάτας (σκην. Τ. Ράντζος), Αυτός ο μεγάλος μικρός Σίτος Σιταράκης (σκην. Δ. Αδάμης), Οι περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν (σκην. Π. Βασιλειάδης), Γυναίκες του μύθου (σκην. Α. Αλεξανδράκη), Ηλίθιοι (σκην. Ν. Αρμάος), Για μιας πεντάρας νιάτα, Ράφτης κυριών (σκην. Ν. Νικολάου), Το κουκλόσπιτο (σκην. Γ. Καραχισαρίδης, Χρ. Λίντε). Με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας: Νοέμβρης (σκην. Ο. Γωνιάδης). Με το Θέατρο Λύκη Βυθού: Κεκλεισμένων των θυρών (σκην. Π. Δανελάτος, Ινές). Με το Θέατρο του Νέου Κόσμου: Δωδέκατη Νύχτα(σκην. Ε. Γεωργοπούλου, Σερ Τόμπυ). Με τον Επιστημονικό Σύλλογο Θεατρικών Σπουδών: Απέναντι στο τέλος (σκην. Τ. Αντωνίου) και Ανάμεσα στο Τικ και στο Τακ (σκην. Χ. Βενιζέλου, Σκηνοθετική Εποπτεία: Κ. Αβρανιτάκης). Με την Ομάδα Γέφυρα-Κθβε: Μικρασία (σκην. Λ Παπαδόπουλος).

-Ξεχωρίζεις κάποια στιγμή στη θεατρική σου καριέρα;
-Ναι, η συνάντηση μου με την Ομάδα γέφυρα, είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή της θεατρικής μου ζωής.
-Πώς βλέπεις τη σημερινή θεατρική πραγματικότητα;
-Δύσκολη, όπως και τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση.

-Με ποιο θεατρικό έργο θα έλεγες την άποψή σου για την πολιτική επικαιρότητα;
-Με το έργο του Σάμουελ Μπέκετ "Το τέλος του παιχνιδιού".

Συμμετείχε στην ταινία του Π. Χούρσογλου Μάτια από νύχτα και στην ταινία μικρού μήκους του Γ. Ζώη CASUS BELLI.

-Ποια ταινία θα μας έδινε μια γεύση από τα όνειρά σου;
-"Η ζωή είναι ωραία" του Ρομπέρτο Μπενίνι. 

Συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές: Τα χαϊδεμένα παιδιά του Γ. Σμαραγδή, Μόνο εσύ και Φίλα τον βάτραχό σου του Π. Κούτρα.

-Αν μπορούσες να σχεδιάσεις το επόμενο καλλιτεχνικό σου βήμα, δίχως να νοιαστείς για τα πρακτικά, τι θα επέλεγες να κάνεις;
-Θα ήθελα να συνεργαστώ με την Ομάδα γέφυρα, σε νέο έργο.

-Η παράσταση "Χορεύοντας στην ομίχλη" έκανε πρεμιέρα στις 24 Γενάρη. Οι πρώτες εντυπώσεις;
-Όλα πήγαν καλά στις δυο πρώτες παραστάσεις μας! Τώρα περιμένουμε με λαχτάρα, να αγκαλιάσει ο κόσμος την παράσταση μας!