"Η καρδιά ενός σκύλου" στον κινηματογράφο και στο θέατρο

πηγή

"Ο καθηγητής φυσιολογίας Φιλίπ Πρεμπραζέσκι μεταμοσχεύει στον αδέσποτο σκύλο Σάρικ τα ζωτικά όργανα ενός αλκοολικού μικροκακοποιού φιλοδοξώντας να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο ανθρώπου." *

Ο σκύλος αποκτά ανθρώπινη συμπεριφορά και "μετατρέπεται σε ένα ανεπίδεκτο και ανυπόφορο ον, που θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική θέση και την επιστημονική υπόσταση της δημιουργού του." *

Αυτά συμβαίνουν στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ "Η καρδιά ενός σκύλου".

"Η προωθημένη, επαναστατική πένα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ σχολιάζει τη νέα τάξη πραγμάτων της εποχής (1925), εντοπίζει τα συμπτώματα παθογένειας και τα σχολιάζει άλλοτε με αιχμηρό και άλλοτε με κωμικό τρόπο." *

Πρόκειται για ένα "υπερρεαλιστικό αφήγημα που αφήνει την φαντασία να καλπάσει, επιτρέποντας σε διάφορες υπερφυσικές δυνάμεις να ενεργοποιηθούν και να ανακατωθούν με τις υποθέσεις του σύγχρονου ανθρώπου.

Είναι μια λαμπρή στιγμή που συνεχίζει την μεγάλη παράδοση της ρωσικής σάτιρας από τα χρόνια του τσαρισμού. Ο συγγραφέας τέμνει με το νυστέρι του το νεαρό σώμα μιας επανάστασης, που ’χε τη δύναμη ακόμα να στέκεται κριτικά απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό.

Η επιτυχία του μυθιστορήματος ξεπέρασε τις προσδοκίες του συγγραφέα. Μεταφρασμένο στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έχει, επίσης, κατ’ επανάληψη παιχθεί σε θεατρική διασκευή από πολλούς γνωστούς θιάσους." *

Εισιτήρια: Κανονικό 15€, Φοιτητικό 10€, Άνεργοι/Συνταξιούχοι/ΑΜΕΑ/Ομαδικά 8€
Τηλ.: 210-3410011

"Η καρδιά ενός σκύλου" παρουσιάζεται τώρα στο Altera pars:

"Μέσα από ακραίες καταστάσεις, οι ήρωες παλινδρομούν ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, αμφισβητούν εξουσία και κοινωνικούς θεσμούς, δοκιμάζουν τα όρια της επιστήμης και της ίδιας της φύσης.

Ποιες όμως είναι οι ανοχές αυτών των ορίων; Και πόσο τελικά διαφέρουν από εποχή σε εποχή;

Παίζουν:
Μίνα Χειμώνα, Παύλος Εμμανουηλίδης, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Ειρήνη Σταματίου, Βασίλης Χατζηδημητράκης, Σελήνα Διαμαντοπούλου, Υρώ Μακρή

Η παράσταση διατηρεί το αυθεντικό κλίμα της μετα-επαναστατικής Ρωσίας και αποτυπώνει τις κοινωνικό-πολιτικές συγκρούσεις, προβάλλοντας παράλληλα τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών της εποχής και τη διαχρονικότητα των συμβόλων, των συνθηκών, των αξιών…" *

"Η καρδιά ενός σκύλου" - 1990

"Ο σκηνοθέτης Μπάμπης Κλαλιώτης βασίστηκε για το ανέβασμα της παράστασης στη θεατρική διασκευή του Γιώργου Κιμούλη, ο οποίος είχε δώσει ρεσιτάλ ερμηνείας τη σεζόν 1990-91 στο Αμόρε." *

Το 1988 το μυθιστόρημα του Μπουλγκάκοφ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από το σκηνοθέτη Βλάντιμιρ Μπόρτκο.

"Το σενάριο της Νατάλια Μπόρτκο, μένει πιστό στο λογοτεχνικό κείμενο - περισσότερο σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της ιστορίας και λιγότερο στο ρυθμό και την ειρωνεία - με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις. Η γοητευτική σοβιετική εκδοχή είναι ασπρόμαυρη σε εκπληκτικές αποχρώσεις σέπια, ωραίες ερμηνείες, ιδιαίτερα από τον καθηγητή και τον «σκύλο».

 

Η ταινία - η ιστορία της οποίας διαδραματίζεται στην παγωμένη Μόσχα του 1924 και προδιαθέτει για πολλαπλές αναγνώσεις, από παράλογη σατιρική ιστορία ως μανιώδη παραβολή της επανάστασης με πολιτικές και ψυχολογικές διαστάσεις - αποδίδει το γκροτέσκο, το μεγεθυμένα αλλόκοτο, των ιδεών του λογοτεχνικού κειμένου με κλασική αφήγηση σε ύφος ανέκφραστου νατουραλισμού." *

"Ο Σάρικ από ευγενικό και πεινασμένο αδέσποτο μετατρέπεται σε έναν γουρουνάνθρωπο. Παίρνει το αστείο όνομα Πολιγκράφ Πολιγκράφοβιτς Σάρικοφ και καταχωρείται ως προλετάριος στη Σοβιετική Ενωση της δεκαετίας του '20, ενώ μετατρέπει τη ζωή του επιστήμονα δημιουργού του σε κόλαση.

Ο καθηγητής και ο βοηθός του είναι, τέλος, υποχρεωμένοι να αντιστρέψουν τη διαδικασία και να ξανακάνουν σκύλο τον άνθρωπο που ... ως σκύλος κάποιου ευπρεπούς κυρίου είναι πολύ περισσότερο ευχαριστημένος απ' ό,τι ως καινούργιος τύπος ανθρώπου...

Το πρώτο μέρος της ταινίας, πιο δυνατό από το δεύτερο, εμβαθύνει στο τι δημιουργεί κανείς, ποια τα δικαιώματα του δημιουργού πάνω στο δημιούργημά του καθώς και σε σκέψεις για την επανάσταση και τις κοινωνικές τάξεις..." *

"Το 1976 είχε προηγηθεί μια ιταλική εκδοχή για το ίδιο λογοτεχνικό κείμενο, σε σκηνοθεσία Αλφρέντο Λατουάντα και με τον Μαξ φον Σίντοβ στο ρόλο του καθηγητή. Λέγεται ότι η ιταλική εκδοχή «αμβλύνει την ιστορικο - πολιτική σατιρική διάσταση, υπογραμμίζει την εγωιστική αλαζονεία του επιστήμονα και μαρκάρει έντονα την ανθρωπιά και τη ζωτικότητα του σκύλου στον οποίο ο θεατής μπορεί να δει τους ταπεινωμένους, τους περιθωριακούς, τους "διαφορετικούς" της κοινωνίας της δεκαετίας του '70." *