Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα

Ζαν Πωλ Σαρτρ

Πάντα το εδώ και το τώρα είναι ένας όρος που τον θεωρώ προσωρινό και που επιθυμώ να τον αφήσω πίσω. Επιμένω σε μια παιδική αυταπάτη: την αυταπάτη πως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει τον εαυτό του. *

Εγώ νομίζω ότι κάθε καλός συγγραφέας είναι χρήσιμος και αναγκαίος, γιατί κάθε καλός συγγραφέας κατορθώνει να πει τουλάχιστον λίγη απ την αλήθεια της κοινωνίας. Απ την άλλη μεριά όμως θα πρεπε να μπορεί να το κάνει για λογαριασμό του ή στο όνομα μιας καθορισμένης κοινωνικής ομάδας, χωρίς να εμπλέκει το κύρος του Κράτους ή των εκδοτικών οίκων.

Ο συγγραφέας που δεν υπηρετεί την κοινωνία, είναι κακός συγγραφέας. Η στρατευμένη λογοτεχνία με βρίσκει εξ ολοκλήρου σύμφωνο. Αλλά, για την αποτελεσματικότητα της στράτευσης δεν αποφασίζει μόνο το ταλέντο, αλλά και η σχέση με την κοινωνία, που ο καλλιτέχνης πρέπει να την νοιώθει πολύ προσωπικά, στον εσωτερικό του κόσμο.

Δεν είναι μεγάλος συγγραφέας αυτός που δεν εκφράζει -μέσα από το πρίσμα της προσωπικότητάς του- τα προβλήματα της κοινωνίας. Οι βασικές αντιφάσεις απ τις οποίες πάσχουμε είναι κοινωνικής προέλευσης και γι αυτό τα έργα τέχνης είναι μια τόσο σημαντική μαρτυρία μας εποχής. *

Οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν την κόλαση από την άποψη ότι από την στιγμή που γεννιέστε βρίσκεστε σε μια κατάσταση στην οποία είστε αναγκασμένος να υποταχτείτε. Γεννιέστε σαν γιος ενός πλουσίου, ή ενός Αλγερινού, ή ενός γιατρού, ή ενός Αμερικανού. Και το μέλλον σας είναι αυστηρά προσχεδιασμένο, ένα μέλλον που έφτιαξαν άλλοι για σας. Δεν το δημιούργησαν άμεσα, αλλά αποτελούν ένα μέρος μιας κοινωνικής τάξεως που κάνουν αυτό που είσθε. Όλα αυτά σωριάστηκαν πάνω σας από άλλους ανθρώπους. Κι η σωστή περιγραφή της υπάρξεως αυτής είναι κόλαση. *

Διαβάσατε λόγια του Ζαν Πωλ Σαρτρ.