Ο γιος του ίσκιου

"Τα φλουριά είναι η υπόληψη του ανθρώπου. Κι ο άνθρωπος για μιαν υπόληψη δεν ζει;" αναρωτιέται ο πατέρας του ήρωα. Κι ελπίζει πως το χρήμα θα αλλάξει το γιο του, θα τον κάνει να αφήσει τις μοναχικές βόλτες και να εγκαταλείψει το βιολί. Μα, εκείνο που δεν έχει υπολογίσει είναι το πέλαγος που κρύβει μέσα του. Και η περιφρόνηση του κόσμου και μιας νέας, που έχουν ανάψει φωτιά στην καρδιά και στο μυαλό του αγοριού...

Η φύση, οι μύθοι και οι παραδόσεις μπλέκονται έτσι που το έργο αποκτά, εκτός από ηθογραφικό, ψυχολογικό χαρακτήρα. Αλλά ο συγγραφέας δεν καταφέρνει να φτάσει στο βάθος των πραγμάτων. Αναλώνεται στην επιφάνεια και φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο να συγκινήσει το κοινό, παρά να ψάξει αιτίες και να φανερώσει αλήθειες. Ωστόσο, η εποχή που γράφτηκε ίσως δικαιολογεί τις ελλείψεις αυτές. 

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1907 στο θέατρο "Συντάγματος" από το θίασο του Ευτύχιου Βονασέρα. *

Ένα από τα λίγα έργα του συμβολικού θεάτρου που βρήκαν απήχηση στην εποχή τους. "Μέσα από ένα αλλοπρόσαλλο αναρχισμό θέλησε να πλάσει σε σύμβολο τη μορφή του υπερατόμου" σημειώνει στον πρόλογο η Έλπη Μαλικένζου. 

Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου

Ερμηνεύουν: Τάσος Παπαδακης, Σούλα Αθανασιάδου, Κώστας Αρζόγλου, Γιάννης Κουρκουμέλης, Όλγα Δαμάνη, Τζάνη Σαμπάνη, Λάμπρος Τσάγκας.

✏ πίνακας εικόνας: Bob Ross