(Σκηνικό
σκουπιδότοπου. Τα σκουπίδια-παιδιά μπαίνουν με το τραγούδι στο ρυθμό του Γιουπιγιαγια).
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΙΣΟΔΟΥ
Γιουπι για για Γιουπι
Γιουπι για
Γιουπι για για Γιουπι
Γιουπι για
Γιούπι για για Γιούπι Γιουπι
γιαγια
Γιούπι γιούπι γιάγια Γιούπι
γιουπι για!
Στο σκουπιδότοπο
βρεθήκαμε παιδιά
κάποιοι μας πέταξαν με
άπονη καρδιά
Όταν μας έδιωξαν έξω
απ΄το σπίτι
κι επάνω στον πλανήτη
μας σώριασαν πολλά.
Μπορεί να είμαστε
σκουπίδια αληθινά
όμως δεν είμαστε και άχρηστα
υλικά
Όποιος έχει μυαλό και
φαντασία
θα δώσει μια ευκαιρία
Γιούπι για για Γιούπι
γιούπι για….
(Το καθένα σκουπίδι λέει το ποίημά του και παρουσιάζει την εναλλακτική χρήση που προτείνει το ποίημα, και είναι
υπογραμμισμένη στο κείμενο. Όλα τα
υπόλοιπα σκουπίδια το χειροκροτούν και του φωνάζουν: ναι ! μπράβο!)
ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΟΥΖΟΥ
Ωραία ξεφαντώνανε
οι άνθρωποι με ούζα
τώρα πια με πετάξανε
στη βρωμερή χαβούζα
Γιατί; Ο νους δεν το χωρά
γιατί να με πετάξουν;
Μ’ ένα Μπουκάλι γυάλινο
τόσα μπορούν να φτιάξουν
Κοιτάξτε: ένα τριαντάφυλλο,
λίγο νερό, κι αλλάζω!
Γίνομαι πάλι χρήσιμο,
γίνομαι ένα… βάζο!
ΚΟΥΤΙ ΓΑΛΑ
Ήμουν κάποτε χρήσιμο
μου δίναν σημασία
τώρα σκουπίδι έγινα
με ρίξαν στη γωνία
Γιατί τάχα οι άνθρωποι
ξοδεύουν να μας φτιάξουν
κι έπειτα ούτε που θέλουνε
πλέον να μας κοιτάξουν;
Μπορεί εγώ να άδειασα
μα αντί για τα σκουπίδια
θαυμάσια θα ταίριαζα
σαν θήκη για μολύβια!
ΚΟΝΣΕΡΒΑ ΨΑΡΙ
Χριστούγεννα κοντεύουνε
χαράς γιορτή μεγάλη
μα εμένα με πικραίνουνε
κι ας χαίρονται οι άλλοι
Τι σόι γιορτή θα είναι αυτή
για μια Κονσέρβα ψάρι
αφού σε λίγο θα ριχτώ,
σε αμάξι Σκουπιδιάρη
Όμορφα που θα ήτανε
με ένα κερί στη μέση
στολίδι να γινόμουνα
στο γιορτινό τραπέζι!
ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΝΕΡΟΥ
Μη με πετάς, κι ας άδειασα,
κι ας είμαι πια δίχως
νερό,
δώσε μία ευκαιρία,
σ’ ένα Μπουκάλι καθαρό.
Πριν με πετάξεις σκέψου το:
κάπου άμα με δώσεις
κι εμένα κι άλλους φίλους μου
μπορείς να ανακυκλώσεις
Και αν την τέχνη
αγαπάς,
δώσε μια λύση άλλη:
να φτιάξεις ένα όμορφο
λουλούδι από μπουκάλι!
ΚΑΠΑΚΙ ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΥ
Όμορφη που ήταν η ζωή
για όλα τα καπάκια
τότε που ζωγραφίζανε
με τις μπογιές παιδάκια
Μα το μελάνι τέλειωσε
τέλειωσε κι η ζωή μας
κι είμαστε τώρα άχρηστα
γι αυτό θρηνεί η ψυχή μας
Άμα μας ένωναν μαζί
πολύχρωμο στολίδι
για παιδικό δωμάτιο
ουράνιο τόξο-φίδι!
ΚΟΥΤΑ
Τι μίζερα Χριστούγεννα
άνθρωπε θα περάσω
τι κρίμα μέσα στις γιορτές
η άμοιρη να αδειάσω…
Αν με πετάξεις στη βρωμιά
γεμίζεις τον πλανήτη
το περιβάλλον σκέψου του
που είν’ όλων μας το
σπίτι!
Μ’ ένα ψαλίδι και μυαλό
κάτω για λίγο αν κάτσεις
ένα σπιτάκι χαρωπό
για τα παιδιά θα φτιάξεις
ΚΟΥΤΙ ΧΥΜΟΥ
Ζούσα ζωούλα ήσυχη
στο ράφι ξεχασμένος
και, να σας το εκμυστηρευτώ,
ήμουν ερωτευμένος…
Μ’ ένα κουτάκι σαντιγύ
γλυκούλι κι όλο νάζι
Μα τώρα μ’ έριξαν εδώ
με τρώει το μαράζι.
Αχ! την ακούω, μου φαίνεται,
όχι, δεν κάνω λάθος,
είναι η καλή μου η Σαντιγύ
που έρχεται απ’ το βάθος!
ΚΟΥΤΙ ΣΑΝΤΙΓΥ
Γειά σου Χυμούλη μου γλυκέ
Κι εσύ μες στα σκουπίδια;
Τ’ άκουγα γι’ άλλους
κι όμως να, που ήρθα και η ίδια…
Αχ, κρίμα, κι όσο σκέφτομαι
πως θάχαμε και γάμο!
Μα τώρα πια τι νυφικό
να βάλω εδώ χάμω;
Στον κάδο αυτό το βρωμερό
τελειώνει η ζωή μας
Είναι η μοίρα μας σκληρή
κι η ώρα η στερνή μας!
( Κάνει είσοδο ο Σκουπιδιάρης με το τραγούδι: Πάρε ό,τι
θέλεις παλιατζή.
Τα σκουπίδια τρομάζουν. )
ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΣ 1
Γειά σας σκουπίδια μου καλά
σκουπίδια αγαπημένα!
Να μη θρηνείτε άλλο πια
γιατί έχετε εμένα!
Έχετε αξία εσείς πολλή,
κοιτάξτε με καμάρι.
Έχετε εδώ το φίλο σας
,
εμέ, το Σκουπιδιάρη!
Εδώ στο σκουπιδότοπο
Χριστούγεννα θα γίνουν
και σ’ όλους μας αξέχαστα
στη μνήμη θα μας μείνουν.
( Ο σκουπιδιάρης
φέρνει στη σκηνή ένα δέντρο χριστουγεννιάτικο , με στολίδια σκουπίδια. Τον
χειροκροτούν και τον ευχαριστούν χαρούμενα τα σκουπίδια)
ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΣ 2
Ελάτε να παντρέψουμε
το Χυμό, τη Σαντιγύ
Εμείς μαζί θα σώσουμε
σκουπίδια μου τη ΓΗ!!
(Με το γαμήλιο εμβατήριο, παντρεύουν το Χυμό και
τη Σαντιγύ)
Τέλος, όλοι τραγουδούν
στο ρυθμό του γνωστού: Χριστούγεννα, Χριστούγεννα/ χαράς γιορτή μεγάλη…)
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΕΛΟΥΣ
Χριστούγεννα,
Χριστούγεννα
ελάτε όλοι μαζί μας
Με τα σκουπίδια τα
παλιά
ελάτε γέροι και παιδιά
Χριστούγεννα,
Χριστούγεννα
περάστε στη γιορτή μας
Χριστούγεννα,
Χριστούγεννα
σκεφτείτε την υγειά σας
Αγάπη δείξτε και
στοργή
στην όμορφη, μικρή μας
Γη
για νάναι πάντα καθαρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.