Μυράτ - Ζουμπουλάκη διαβάζουν τα Ερωτικά

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 κυκλοφορούν τα "Ερωτικά", ένας δίσκος 45 στροφών στον οποίο ο Δημήτρς Μυράτ και η Βούλα Ζουμπουλάκη διαβάζουν ποιήματα των Βάρναλη, Βρεττάκου, Μαλακάση, Μυρτιώτισσας, Ουράνη, Πολυδούρη, Χατζόπουλου. Τις απαγγελίες συνοδεύει η μουσική του Άκη Λυμούρη.

Ακούστε το Δημήτρη Μυράτ να διαβάζει Χατζόπουλο (με κλικ στην εικόνα).

•  Μες στα όνειρά μου πέρασες - Κωνσταντίνος Χατζόπουλος

 Μες στα όνειρά μου πέρασες ένα κι εσύ όνειρό μου·
ήταν η λάμψη μιάς στιγμής, μια λάμψη όπως κι εσύ,
και μού είναι ως να σε απάντησα στο γύρισμα ενός δρόμου,
ενώ μιά δύση χύνονταν στον ουρανό χρυσή.

Και δεν κελάδησαν πουλιά, δεν άνθισαν οι κλάδοι,
γλυκόπνοη της άνοιξης δε σκόρπισε η ευωδιά,
ήταν φθινοπωριάτικο το πέρασμά σου βράδυ,
και μόνο τ' άυλα ρόδα του κρεμούσαν στα κλαδιά.

Και παίξαν και στην κόμη σου κρεμάσαν ολογύρα,
κι ήταν από τα μάτια σου σα να έσταζε το φως·
και πέρασες, δε στάθηκες· μα στην ψυχή μου πήρα
ό,τι στην ώρα ο πόθος της λαχτάρησε κρυφός.

Και πέρασες· στο διάβα σου δε σάλεψε ούτε φύλλο,
όμως στο δρόμο απόμεινε και τρέμει μιά πνοή
από χαμένο ένα όνειρο κι από σβηστό ένα θρύλο
για ένα χρυσό βασίλεμα και μιά ιλαρή ζωή.

 

Ακούστε τη Βούλα Ζουμπουλάκη να διαβάζει Πολυδούρη (με κλικ στην εικόνα).

• Όλα θα σβήσουν - Μαρία Πολυδούρη

Όλα θα σβήσουν και του ήλιου η πλανεμένη αχτίδα

είναι η στγμή να φύγει.

Πάλι η βουβή μας κάμαρα χωρίς καμιάν ελπίδα

τ' άδεια μας μάτια σμίγει.

Κι απόψε η νύχτα θα διαβεί με την τρελή μου σκέψη, 

όλη φιλιά και δάκρυ

κια θα μας εύρει η αυγή νεκρούς που θα' χουν επιστρέψει

σε μιας ζωής στην άκρη.

Ό,τι μάταιο μπαίνει στις μέρες πιο μάταιες πούναι

με φόβο το κοιτάζεις.

Έξω στον κήπο από χαρά τ' άνθη λιγοθυμούνε.

Σαν τι χαρά μου τάζεις

κι όλο γυρίζω τη ματιά στην άψυχή σου εικόνα

διάδημα απ' άσπρο φως

σου γίνεται του βάζου μου η εαρινή κορώνα,

της μυγδαλιάς ο ανθός.

Κι έτσι γλυκαίνει σου η μορφή και στο άρωμα η καρδιά μου,

που σαν να καρτερώ

να σε λυγίζουν τα βαριά μύρα ναρθείς κοντά μου,

ναρθείς με τον καιρό.

Είμαι τρελή να σ' αγαπώ, αφού έχεις πια πεθάνει,

να λιώνω στη λαχτάρα των φιλιών,

να νιώθω τώρα πως αυτό που μούδωσες δεν φτάνει,

δεν φτάνει η δρόσος των παλιών.

Με μιαν ασίγαστη μανία να θέλω ό,τι μου λείπει,

να θέλω ό,τι μου κράτησες κρυφό

κι έτσι να δέρνομαι μ' αυτό το μάταιο καρδιοχτύπι,

στα μάτια σου την τρέλα να ρουφώ.

Τι θ' απογίνω, αγαπημένε, πού θα σε ζητήσω;

Πού νάναι το στρνό μου αυτό αγαθό;

Ω, δεν μπορεί μια ολόκληρη ζωή γι' αυτό να ζήσω

και μάταια καρτερώντας να χαθώ.

Άνοιξη! Ο ήλιος του χρυσαφιού πλημμύρα. Μάγια, μύρα,

παντού και σ' αγαπώ, σε καρτερώ.

Βραδύνεις και υποψιάζομαι, ζηλεύω, δεν σου πήρα

όλης σου της ψυχής το θησαυρό.

Τα λόγια σου! Ω, τα λόγια σου, μια υπόσχεση που καίει,

μια υπόσχεση που αργεί πολύ ναρθεί.

Τα ακούω παντού, δεν παύουνε. Μέσα τους κάτι κλαίει,

μέσα τους τρέμει η αγάπη σου, προτού μοιραία χαθεί.

Τα λόγια σου με μέθυσαν τη μέθη του θανάτου

κι ακόμα δεν εσίγασαν. Μιλούν

και με τρελαίνουν, με μεθούν, με φέρνουν πιο σιμά σου,

ενώ πιο ακαταμάχητα στην ύπαρξη καλούν.

Αγαπημένε, αν τη ζωή τη δώσω πίσω, πε μου,

τι θα ωφελήσει, αφού δε θα σε βρω;

Δε λογαριάζω τη ζωή, μα πώς μπορεί, καλέ μου,

να σβήσει πια η αγάπη μου; Και να μη σ' αγαπώ

ενώ θάναι Άνοιξη παντού που ακούστηκε η φωνή μας

να επικαλείται τον αιώνιο έρωτα κι εμείς

στεφάνι να του πέκουμε με μόνο το φιλί μας,

μέσα στο γιορτασμό λατρείας θερμής.

Ω, δεν μου δίνει ο θάνατος καμιά καμιάν ελπίδα

και μου τις έσβησε η Ζωή σα μια ψυχρή πνοή.

τώρα μου μένει στου έρωτα την άγρια καταιγίδα

να ιδώ να μετρηθούν για με θάνατος και ζωή.

 

 

Ακούστε το Δημήτρη Μυράτ να διαβάζει Μαλακάση (με κλικ στην εικόνα).

• Αγάπη - Μιλτιάδης Μαλακάσης

Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω.

Κάλλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί.

Ποιος ξέρει, τώρα θάτανε γραφτό να σ' αγαπήσω

και τόσο που καμιά ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.

Κι αν έφυγε η νιο΄τη σου, που θλίβεσαι για δαύτη,

ως για πουλί που πέταξε μάλλα μαζί πουλιά,

περισσότερο από μία άνοιξη τον έρωτα μου ανάφτει

του χινόπωρου τάγγιγμα στα ωραία σου μαλλιά.

Κι ακόμα φτάνω ν' αγαπώ σ' εσέ μιαν άλλη εικόνα,

-τ' ορκίζομαι στα μάτια σου που τόσο λαχταρώ-

τον ήμερο κι ανέφελο και το γλυκό χειμώνα,

που στο χλωμό σου πρόσωπο μια μέρα θα θωρώ.

Και μάθε το, τις πενιχρές λαμπράδες του Δεκέμβρη

και τις φεγγαροσκέπαστες του Γεναριού ομορφιές

μήτε στις τρέλες τ' Απριλιού κανένας θα τις εύρει,

μήτε και στις μονότονες του Μάη καλοκαιριες.

Ακούστε τη Βούλα Ζουμπουλάκη να διαβάζει Μυρτιώτισσα (με κλικ στην εικόνα).

• Έρωτας τάχα - Μυρτιώτισσα

Έρωτας τάχα να 'ν' αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;

Έρωτας να 'ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Έρωτας να 'ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ' ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να 'ναι, το ποθώ,
και καλώς να 'ρθει το κακό
που είν' από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ' αγαπημένα.

διαβάστε:

Δημήτρης Μυράτ, Βούλα Ζουμπουλάκη: Ερωτικά