 |
| Μενέλαος Λουντέμης |
"Και τώρα ήρθε η αγάπη. Ήταν πιο βαριά. Πιο αβάσταχτη. Κάτι σαν αναμμένο μαχαίρι, και σα χάιδεμα με σπαρτίνες και γαρούφαλα. Δυνατό σα μπόρα και μαλακό σαν αφρός. Τραγούδι, σφάξιμο και παραζάλη. Αβέβαιο σαν κύμα, και σίγουρο σαν την Ανατολή. Ό,τι πεις κι ό,τι δεν πεις... Κοντινό σαν το χέρι σου και μακρινό σαν άστρο."
"Ένα παιδί μετράει τ' άστρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.