εξώφυλλο του δίσκου από την όπερα "Η καταδίκη του Λούκουλου" |
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γράφει το θεατρικό αυτό πριν το β' παγκόσμιο πόλεμο, κλονισμένος από τις χιλιάδες των νέων που θα σταλούν στο μέτωπο για να σκοτωθούν και οργισμένος για τους στρατηγούς, που θα δώσουν τη διαταγή για να αρχίσουν οι μάχες, δεν θα πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, όμως θα αποκτήσουν υστεροφημία. Η τιμωρία τους μέσα από το έργο θα είναι η λήθη της ιστορίας.
Μπρεχτ και Ντεσάου πρώτη έκδοση της όπερας "Η καταδίκη του Λούκουλου" |
Ο Μπρεχτ στήνει ένα δικαστήριο, στον κάτω κόσμο, από τις κατώτερες τάξεις για να δικάσει, μετά θάνατον, το Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο (γνωστό για τα γεύματά του). Όλα τα στοιχεία είναι εναντίον του, μόνο ελαφρυντικό του το ότι έφερε στην Ευρώπη τα άνθη κερασιάς.
Ο συγγραφέας αντλεί από τη μυθολογία τον Άδη και τα Ηλύσια Πεδία ως σημεία αναφοράς για τον κάτω κόσμο, όμως αποκλείει κάθε σύμβολό του εξουσίας, όπως οι θεοί και οι θρησκευτικές πρακτικές.
Το 1939 το έργο παρουσιάζεται πρώτη φορά στο κοινό, στο ραδιόφωνο.
Αργότερα διασκευάζει το θεατρικό σε όπερα με τη μουσική του Πάουλ Ντεσάου. Τα σκηνικά αναλαμβάνει ο Κάσπαρ Νέχερ (φωτό), συμμαθητής και φίλος του.Ο Μπρεχτ τον θεωρεί
το μεγαλύτερο σκηνογράφο της εποχής του και συνεργάζεται μαζί του στα
περισσότερα έργα του.
Το έργο παρουσιάζεται ως όπερα το Μάρτη του 1951 στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου. Λόγω πολιτικών διαφωνιών με την κυβέρνηση οι παραστάσεις διακόπτονται και συνεχίζονται τον Οκτώβρη, μετά από αλλαγές του συγγραφέα.
"Συζητάμε διαρκώς τα έργα μας με τους θεατές. Όταν έχουν δίκιο, μετράμε τη γνώμη τους. Με την κυβέρνηση συμβαίνει το ίδιο. Κουβέντιασα τρεισήμιση ώρες με διάφορους υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό για το Λούκουλο. Είχαν αντίρρηση για εννέα σημεία. Στα επτα είχα δίκιο εγώ και κράτησα την άποψή μου, στα δύο είχαν δίκιο εκείνοι και άλλαξα το κείμενο.", θα πει για το περιστατικό σε δημοσιογράφους το 1955, όταν θα βρεθεί στο Παρίσι με το Μπερλίνερ Ανσάμπλ.
διαβάστε:
Το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ "Η καταδίκη του Λούκουλου" (στα αγγλικά)
Μπέρτολτ Μπρεχτ (αφιέρωμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.