Όπερα του Σίδνεϊ ή το ξεφλούδισμα ενός πορτοκαλιού

Προσθήκη λεζάντας

Το 2007, η UNESCO κατέταξε την Όπερα του Σίδνεϊ στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

"Όταν το 1957 ο Δανός αρχιτέκτονας Γερν Ούτσον κέρδισε αναπάντεχα, ανάμεσα σε 233 υποψηφίους, τον διεθνή διαγωνισμό για την ανέγερση της Όπερας του Σίδνεϊ, την οραματίστηκε σαν ένα έργο τέχνης, γεμάτο έργα τέχνης, το οποίο θα φιλοξενούσε έργα τέχνης." *

"Πρόκειται για κατασκευή που όχι μόνο δεν αποτέλεσε βίαιη εισβολή στο περιβάλλον, αλλά κατασκευάστηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να αποτελέσει συμπλήρωμα του αστικού χώρου του Σίδνεϊ. Βρίσκεται τοποθετημένο στο σημείο Μπένελογκ, στο λιμάνι του Σίδνεϊ κοντά στην εξίσου διάσημη γέφυρα της πόλης.

Έχει χτιστεί βάσει ενός σύγχρονου εξπρεσιονιστικού σχεδίου, με μια σειρά μεγάλων προκατασκευασμένων «Κοχυλιών», που διαμορφώνει τις στέγες. Η μορφή των κοχυλιών έχει επιλεγεί από τον Δανό αρχιτέκτονα Γιόερ Ούτσον με τρόπο που να συνδυάζεται ο ουρανός με τη θάλασσα. " *

"Το κτίριο θυμίζει ιστιοφόρο πλοίο που περικλείεται και από τις 3 πλευρές από θάλασσα. Πηγές έμπνευσης τα πανιά των ιστιοφόρων και οι ναοί των Αζτέκων και των Μάγιας.

Για την οικοδόμησή της απαιτήθηκαν 2000 προκατασκευασμένα τμήματα από μπετόν, που τα συνέδεσαν συνολικά 350 χιλιόμετρα βέργες χάλυβα. Οι αχιβάδες καλύφθηκαν με ένα και πλέον εκατομμύριο κεραμικά πλακάκια." *

"Είναι ένα σύγχρονο εξπρεσιονιστικό σχέδιο, με μια σειρά μεγάλων προκατασκευασμένων «κοχυλιών», που διαμορφώνει τις στέγες της δομής. Καλύπτει 4.5 στρέμματα εδάφους." *

"Το ξεφλούδισμα ενός πορτοκαλιού και η βαθιά κατανόηση των μαθηματικών οδήγησαν μια ομάδα από κορυφαίους αρχιτέκτονες και μηχανικούς να κατασκευάσει ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια του κόσμου, την περίφημη Όπερα του Σίδνεϊ στην Αυστραλία.

Το εξπρεσιονιστικό του σχέδιο, με μια οροφή που μοιάζει ότι φτιάχθηκε από τεράστιες αχιβάδες ή από ποιητικά ιστία, δυσκόλεψε αρκετά την ομάδα των μηχανικών που κλήθηκε να το μετατρέψει σε στιβαρό κτίριο.

Οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί που είχαν αναλάβει τη στατική μελέτη και την υλοποίηση του έργου πάσχιζαν περισσότερο από έξι χρόνια για να βρουν τον κατάλληλο και πιο οικονομικό τρόπο για να κατασκευάσουν σωστά την ποιητική ιδέα του αρχιτέκτονα. Τελικά τα Μαθηματικά και η φύση έδωσαν λύσεις στα προβλήματά τους.

Η ομάδα των μηχανικών και των αρχιτεκτόνων προσπάθησε να βρει λύσεις δοκιμάζοντας πάρα πολλά σχέδια και γεωμετρικά σχήματα, προκειμένου να εντοπίσει τον κοινό μαθηματικό παρονομαστή που θα περιέγραφε τις τρισδιάστατες καμπύλες των ιστίων του κτιρίου.

Η λύση ήρθε απρόβλεπτα, πολύ αργότερα. Σε ένα διάλειμμα για φαγητό τα μέλη της ομάδας παρατήρησαν στις φέτες ενός πορτοκαλιού πώς η φύση διαμορφώνει ένα γεωμετρικό σχήμα. Με αυτήν την αφορμή άρχισαν να αναλύουν τα ιστία του αρχιτεκτονικού σχεδίου ως τμήματα μιας τέλειας σφαίρας και να βρίσκουν λύση στο πρόβλημα του σχεδιασμού τους.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Καθένα από τα ιστία μοιάζει να έχει σχηματιστεί από δύο καμπύλα τρίγωνα, με το καθένα από αυτά να γέρνει, δίνοντας την εντύπωση ότι ακουμπάει στο άλλο για να στηριχθεί. Αν και απλή στη σύλληψή της, η ιδέα απαίτησε εξαιρετικά πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς για να υλοποιηθεί. Σήμερα αν προσπαθήσει κάποιος να ενώσει όλα τα κομμάτια της κατασκευής θα δει ότι σχηματίζουν ένα κύκλο, αφού σκοπίμως δημιουργήθηκαν ως κομμάτια μιας σφαίρας ή ενός γιγαντιαίου φανταστικού πορτοκαλιού." *

 Γερν Ούτσον (πηγή)

"Ήταν ήδη 1960, η ανάθεση για το έργο είχε γίνει από το 1957 και η κατασκευή δεν προχωρούσε. Οι εργασίες καθυστερούσαν, οι προϋπολογισμοί τινάζονταν στο αέρα, άλλαξε η κυβέρνηση της Αυστραλίας, οι νέοι κυβερνητικοί και άλλοι οικονομικοί παράγοντες κατέκριναν τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Γερν Ούτσον ως ανεδαφικά, μη ρεαλιστικά, πανάκριβα.

Ο Υπουργός Δημοσίων Έργων της νέας κυβέρνησης, Ντέβιντ Χιούζ, ζητούσε από τον Ούτσον κάθε λίγο τον λογαριασμό για να τα κόστη και αρνούνταν να πληρώσει τις τρέχουσες εργασίες.

Ο αρχιτέκτονας αποφάσισε πάρα πολύ εκνευρισμένος και βαθιά απογοητευμένος να παραιτηθεί από το έργο το 1966. Έκλεισε το γραφείο του στην Αυστραλία και ορκίστηκε να μην ξαναπατήσει το πόδι του στην ήπειρο.

"Η νέα κυβέρνηση ανέθεσε την ολοκλήρωση της Οπερας στο Πίτερ Χολ. Οταν ανακοινώθηκε η ανάθεση, ξεσηκώθηκε κύμα κατακραυγής στην Αυστραλία." *

Το πρώτο έργο που παρουσιάστηκε στην Όπερα: "Πόλεμος και ειρήνη" του Σεργκέι Προκόφιεφ.

Το 1973 η Όπερα εγκαινιάστηκε από τη βασίλισσα της Αγγλίας. Το όνομα του Ούτσον δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά κατά τη διάρκεια της τελετής.

Το έργο του  Le Cobusier: μάλλινη ταπετσαρία, 6,5 τ.μ. (πηγή)

Το 1958 Ουότσον ζήτησε από τον Le Corbusier ένα έργο του για την Όπερα κι εκείνος του έστειλε, δυο χρόνια αργότερα, μία ταπετσαρία από μαλλί που ονόμασε "Les Dés Sont Jetés". Η ταπετσαρία στόλισε αμέσως το σαλόνι του αρχιτέκτονα με σκοπό να μεταφερθεί στην Όπερα, όταν εκείνη θα ολοκληρωνόταν. Μετά την παραίτησή του, ο Ούτσον δεν παρέδωσε ποτέ το έργο.

Το 2016 η κόκκινη ταπετσαρία μεταφέρεται στην Όπερα του Σίνδεϋ. (πηγή)

Η κόκκινη ταπετσαρία αγοράστηκε, τελικά, από την Όπερα στου Σίνδεϋ! Στη δημοπρασία των έργων τέχνης του αρχιτέκτονα, που οργάνωσαν τα παιδιά του. *

Στο ετήσιο lighting festival "Vivid Sydney" η Όπερα έχει την τιμητική της και οι καλλιτέχνες τη μετατρέπουν σε φαντασμαγορικό θέαμα.

Το 2013 η Όπερα γιόρτασε τα 40 της χρόνια!

"Περισσότερα από 8 εκατ. άτομα επισκέπτονται την Όπερα κάθε χρόνο, με 775 εκατ. δολάρια Αυστραλίας να εισρέουν στα ταμεία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, όπως υπολόγισε η Deloitte Access Economics 2013, ωστόσο η ακουστική της παίρνει χαμηλή βαθμολογία από κριτικούς και μουσικούς.

Σε έρευνα του 2011 μεταξύ καλλιτεχνών, θεατών και κριτικών, το αυστραλιανό μουσικό περιοδικό Limelight βαθμολόγησε το Θέατρο της Όπερας ως αυτό με τη χειρότερη ακουστική ανάμεσα σε 20 μεγάλους χώρους εκδηλώσεων στον κόσμο, με την Αίθουσα Συναυλιών να κατατάσσεται στην 18η θέση." *

Φέτος "νέες εμπειρίες θέλει να προσφέρει σε Αυστραλούς και τουρίστες η εμβληματική όπερα του Σίδνεϊ. Η διοίκηση προσπαθεί να εξασφαλίσει άδεια, ώστε τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να φιλοξενεί γκρουπ που θέλουν να ρίξουν έναν ύπνο στο εσωτερικό της, ασφαλώς σε σχέση με κάποια παράσταση ή παραγωγή.

Δεν θα είναι, πάντως, η πρώτη φορά που ο κόσμος διανυκτερεύει στην Όπερα. Τον Ιούνιο ο συνθέτης Μαξ Ρίχτερ παρουσίασε ένα 8ωρο πρόγραμμα με τίτλο Sleep σε κοινό 150 ατόμων." *

Διαβάστε σχετικά:

• Η Όπερα του Σίδνεϊ ως τέλεια σφαίρα
• Αξιοθέατα: H Όπερα του Σίδνεϋ
• Η Όπερα του Σίδνεϊ μεταμορφώνεται ψηφιακά!
• Η Όπερα του Σίντνεϊ
• Η μυστηριώδης ταπετσαρία του Le Corbusier
• Ξενύχτηδες για ποιοτικές ξάπλες αναζητεί η όπερα του Σίδνεϊ 
• Η Οπερα του Σίδνεϊ ανακαινίζεται
• Ένα Θαύμα της τέχνης… 40 ετών!!!