Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Δημήτρης Χορν, "απ' την ψυχή ως στην ψυχή"



Ο Δημήτριος - Ελευθέριος γεννιέται στις 9 Μάρτη του 1921 στην Αθήνα, σ' ένα ξενοδοχείο της Σταδίου.
Γιος του θεταρικού συγγραφέα Παντελή Χορν και της Ευτέρπης Αποστολίδη, βαφτισιμιός της Κυβέλης (Ανδριανού).
Οι γονείς του, που έχουν χάσει το εφτάχρονο κοριτσάκι τους, τη Νανά κι έχουν ένα γιο δέκα χρονών, το Γιάννη, ανυπομονούν για το νέο μέλος της οικογένειας κι εύχονται να είναι κορίτσι... «Δυστυχώς, δεν ήταν. Ήμουν εγώ!»
Δημήτρης Χορν - Κυβέλη

«Οι Χορν Βενιζελικοί, η Κυβέλη, η νουνά του νεογέννητου Βενιζελική. Η Ιερά Σύνοδος και ο παπάς που θα βάφτιζε τον Χορν, αντιβενιζελικοί… Ανεπίσημα, αλλά πολύ θετικά, ο άγιος Ελευθέριος είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Αποφυγή να δοθεί αυτό το όνομα σε βαφτιζόμενο. Όταν ο παπάς ρώτησε την Κυβέλη πώς θα ονομαστεί ο νεοφώτιστος, η Κυβέλη είπε:
-Δημήτριος – Ελευθέριος.
-Δεν επιτρέπει δύο ονόματα η Ιερά Σύνοδος, απάντησε ο παπάς. Ένα μόνο.
Κι η Κυβέλη, πεισματωμένη του είπε:
-Τότε Ελευθέριος!
Μπροστά στην επιμονή της νουνάς, ο παπάς συνεβιβάσθη.
-Καλά, για χατίρι σας, βάλτε δύο: Δημήτριος – Ελευθέριος. Κι έτσι ο Χορν βαφτίστηκε Δημήτριος – Ελευθέριος.»


Μην έχοντας ακόμα κλείσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του παίζει στην αγκαλιά της Κυβέλης στο έργο του πατέρα του "Γειτόνισσες" και θα συνεχίσει ν' ανεβαίνει στη σκηνή ως πιτσιρίκι.

«Aπό τα έξι χρόνια μου και μετά δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να μην είναι ερωτευμένος, δηλαδή συγκινημένος με κάποιο πρόσωπο. Θα 'λεγα πως ήμουν ερωτευμένος με τον έρωτα... Eνώ δηλαδή ήμουν ένα πολύ κεφάτο παιδί, ξαφνικά, μελαγχολούσα φοβερά κι έγραφα θλιμμένα ποιήματα. Mε μελαγχολούσαν αυτοί οι έρωτες... Ή η ζωή.
Έζησα πολύ φτωχικά στα παιδικά μου χρόνια. Νομίζω πως έπαιξε ρόλο θετικό. Θυμάμαι ότι υπήρχε μια εποχή που τρυπούσαν τα παπούτσια μου και έβαζα χαρτόνια από τσιγάρα για να τα κλείσω. Πιστέψτε με, δε με έβλαψε σε τίποτα αυτό. Παιχνίδια είχα πολλά. Μου έφερνε η νονά μου, η Κυβέλη. Όμως έπαιζα και πολύ στο δρόμο. Μπάλα, ξυλίκι.»


«Ο πατέρας μου ήταν φίλος και με την Κυβέλη και με την Κοτοπούλη. Αυτές οι δύο μεγάλες πρωταγωνίστριες ήταν δύο βασίλεια εκείνη την εποχή. Και ο πόλεμος αναμεταξύ τους ήταν σκληρός και ατελείωτος. Ένας μικρότερης διάρκειας "πόλεμος των δύο ρόδων".
Οι διαφορές τους δεν ήταν μόνο καλλιτεχνικές. Ήταν και πολιτικές. Η μία ήταν βασιλική, η άλλη ήταν βενιζελική. Οι πυροβολισμοί και οι μάχες ελάμβαναν χώρα στα θέατρά τους από φανατικούς θαυμαστές της τέχνης τους.
Εμένα οι γονείς μου με μεταχειριζόντουσαν για να εισέλθουν στα χαρακώματα των δύο στρατοπέδων σαν ένα είδος λευκής σημαίας. Η παρουσία ενός παιδιού, ε, πάντα καταλαγιάζει τα πάθη.
Με παίρνανε συχνά σε παραστάσεις. Ίσως κανένας συνομήλικός μου δεν είχε δει τόσο πολλά έργα και τόσο πολλούς ηθοποιούς.
»


Στο Κολλέγιο Αθηνών συμμετέχει στις παραστάσεις που ανεβάζει ο καθηγητής αγγλικών, ο Κάρολος Κουν και ο συμμαθητής του Αλέξης Σολομός.

Το 1935 ο θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη παρουσιάζει στο θερινό Παρκ το έργο του Μπατάιγ "Μαμά Κολιμπρί" και ο νεαρός Χορν έχει την κατάλληλη ηλικία για ένα μικρό ρόλο. Η συμμετοχή του και η επαφή με τον κόσμο από τη σκηνή τον ενθουσιάζει.


«Βγήκα στο θέατρο, γιατί μια μέρα τρώγαμε στο σπίτι μου κι ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ τον μεσημεριανό του ύπνο. Μου λέει:
-Αχ, αύριο το μεσημέρι δε θα κοιμηθώ. Πρέπει να πάω στη Δραματική Σχολή.
Ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής Εισαγωγικών Εξετάσεων.
-Μ’ έχουν βάλει Πρόεδρο στην Επιτροπή την Εξεταστική… Γι’ αυτούς που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί.
-Πού είναι αυτό;
-Εκεί στην οδό Στάικου.
Μια και δυο πηγαίνω εγώ, ήταν ο Συναδινός Διευθυντής στη σχολή, να υποβάλω μια αίτηση για να δώσω εισαγωγικές. Και μου λέει, έχει λήξει η προθεσμία, αλλά επειδή είσαι γιος του Παντελή θα κάνουμε μια εξαίρεση. Το είπα λοιπόν του πατέρα μου και μου λέει:
-Σ’ ευχαριστώ παιδί μου. Δε θα χάσω το μεσημεριανό μου ύπνο, διότι δε θα πάω. Δεν μπορώ να είμαι Πρόεδρος της Επιτροπής και να δίνεις εσύ εξετάσεις



Από τις εξετάσεις φεύγει απογοητεμένος, δεν τον άφησαν να παει παρά μόνο δυο στίχους από τους -απαγορευμένους επί Μεταξά- "Μοιραίους" του Βάρναλη. Την επομένη συναντά τον Αιμίλιο Βεάκη:
-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μας δρόσισες μέσα σ' αυτή την ανομβρία! του λέει και καταλαβαίνει ότι πέρασε!



Το 1940 αποφοιτά από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
«Ευτύχησα να έχω σπουδαίους δασκάλους. Τον Παπαγεωργίου, τον Βεάκη, τον Μουζενίδη, αλλά, κυρίως, τον Ροντήρη, στον οποίο χρωστάω πάρα πολλά και πάνω απ' όλα το φανατισμό μου. Αν δε φανατιστείς στα νιάτα σου, αν δε πιστέψεις δηλαδή, μ' όλη σου την ψυχή σ' αυτό που διάλεξες και αυτόν που σε καθοδηγεί, δεν κάνεις τίποτα ουσιαστικά

ο Δημήτρης Χορν στη "Νυχτερίδα"


Την ίδια χρονιά κάνει την πρώτη του θεατρική, επαγγελματική, εμφάνιση στην οπερέτα του Γιόχαν Στράους "Η νυχτερίδα", που παρουσιάζεται στη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή.








Το 1942 παντρεύεται τη Ρίτα Φιλίππου.

η αφίσα με τους πρωταγωνιστές

Το 1943 κάνει την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στη "Φωνή της καρδιάς" του Δημήτρη Ιωαννόπουλου.
Πρόκειται για μια ιστορίκή ταινία: είναι η πρώτη παραγωγή του Φίνου, ο οποίος συλλαμβάνεται και κατηγορείται για αντίσταση, επειδή ο κόσμος παρακολουθεί την ταινία αυτή ενθουσιώδης και "περιφρονεί" τις γερμανικές.



Πάσχα 1943
Στη "Φωνή της καρδιάς" πρωταγωνιστεί ο Αμίλιος Βεάκης (τη φωνή του ντουμπλάρει ο Τζαβαλάς Καρούσος) και η Καίτη Πάνου. Οι θεατές της εποχής βλέπουν ακόμα τη Νίτσα Τσαγανέα ως μοιχαλίδα σύζυγο, τον Παντελή Ζερβό νέο και αδύνατο και, φυσικά, το Δημήτρη Χορν, "στα 21 του, κομψότατο, αεράτο, καλοντυμένο σε όλη την ταινία με διαφορετικά κοστούμια, μαντήλι στο πέτο, καρώ γραβάτες και διαρκώς με ένα τσιγάρο στο χέρι"! *

http://www.youtube.com/watch?v=8Whpg3pUStg


 δείτε την ταινία με κλικ στο εικονίδιο


Μαίρη Αρώνη και Δημήτρης Χορν
στον Άνθρωπο και υπεράνθρωπο"
του Σο, που παρουσίασε
το Εθνικό Θέατρο το 1947


Το 1944 συγκροτεί το δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη, όταν τον βλέπει ο Θόδωρος Αρώνης στο θέατρο και τον συστήνει στη σύζυγό του για παρτενέρ της: «Γεννήθηκε ένας ηθοποιός!».







http://www.youtube.com/watch?v=yIIDXJuW3vQ
Παρουσιάζουν την κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου "Πινακοθήκη ηλιθίων" στο θέατρο Ακροπόλ.
Ακούστε τη ραδιοφωνική μετάδοση του έργου με τους: Δημήτρη Χορν, Μαίρη Αρώνη, Ανδρέα Φιλιππίδη, Νάντια Χωραφά, Ζώρα Τσάπελη, Διονυσία Ρώη, Τίτο Βανδή, Νάσο Κεδράκα, Άννα Λώρη, Θόδωρο Έξαρχο.


Αττίκ και Δημήτρης Χορν στα "Χειροκροτήματα"


Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε ακόμα μία ιστορική ταινία, αυτή του Γιώργου Τζαβέλλα για τον Αττίκ, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Αττίκ, "Τα χειροκροτήματα".






Το 1945 στο θίασο προστίθεται και η Βάσω Μανωλίδου. Ανάμεσα στα έργα που παρουσιάζουν και η "Δωδέκατη νύχτα" του Σέξπιρ, στην οποία, ερμηνεύοντας τον Τρελό, ο Χορν ξεχωρίζει και ενθουσιάζει. Είναι ένας ρόλος που και ο ίδιος αγαπά ιδιαίτερα «γιατί είναι βαθιά μελαγχολικός. Είναι ένας ρόλος που δεν πρόδωσα, τον οποίο νομίζω ότι κάνω και στη ζωή. Νομίζω πως είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει. Ο μόνος ρόλος που δεν αισθάνομαι ενοχές απέναντί του


«Το '45 πήγαμε τουρνέ θίασος Μανωλίδου - Αρώνη - Χορν. Χάλασε κόσμο! Η Αίγυπτος τότε ήταν χίλιες και μία νύχτες. Μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, πλούτος, βαμβάκια, πάμπλουτοι! Βασιλιάδες! Έβγαλα έξι χιλιάδες λίρες! Τότε! Και γύρισα χρεωμένος χίλιες λίρες. Ρώτα να σου πουν για τη ζωή που έκανα, και μαζί με μένα κι όλοι, στην Αίγυπτο.»

1) Ανδρέας Φιλιππίδης, 2) Νίκος Χατζίσκος, 3) Δημήτρης Χορν, 4) Άγγελος Γιαννούλης, 5) Θόδωρος Αρώνης, 6) Θάνος Κωτσόπουλος στο "Ριχάρδο Β'" του Σέξπιρ, που παρουσίασε το 1947 το Εθνικό Θέατρο

Την ίδια χρονιά  συνεργάζεται και με το θίασο της Μελίνας Μερκούρη και του Νίκου Χατζίσκου.

το 1948 το Εθνικό Θέατρο
Το 1946 η Έντιθ Πιαφ έρχεται στην Ελλάδα για ένα ρεσιτάλ στο θέατρο Κοτοπούλη. Εκεί γνωρίζει το Δημήτρη Χορν και τον ερωτεύεται τόσο που του γράφει και του τηλεγραφεί από τη Γαλλία.

Από το 1946 έως το 1950 είναι ο πρωταγωνιστής του Εθνικού Θέατρου, με καλλιτεχνικό διευθυντή το Δημήτρη Ροντήρη.

ο Δημήτρης Χορν στο "Μεθύστακα"


Το 1949 παίζει στο "Μεθύστακα" του  Γιώργου Τζαβέλλα, με πρωταγωνιστή τον Ορέστη Μακρή.






Το 1950 πηγαίνει με υποτροφία του Βρετανικού Ινστιτούτου στο Λονδίνο και μένει ένα χρόνο και στη Νέα Υόρκη. 

Το 1952 έχει μόλις γυρίσει από την Αμερική. "«Ο Γιώργος Παππάς είχε ήδη κλείσει συμφωνία με την Έλλη Λαμπέτη και οι δύο μαζί μου είπαν ν' αποτελέσουμε ένα καλλιτεχνικό τρίπτυχο. Δέχθηκα με ξεχωριστή ικανοποίηση και η συνεργασία εκείνη, που βασίστηκε σε μια αληθινά έξοχη θεατρική συνεννόηση, κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια. (...)

Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη μαζί στη θεατρική σκηνή

Με την Έλλη παίζαμε μαζί σε κάτι μουσικές κωμωδίες στο Ρεξ, στην Κατοχή. Ήταν μαθήτρια σε μια δραματική σχολή που είχε φτιάξει η Κοτοπούλη. Υπήρχε μια αντιπάθεια μεταξύ της Έλλης Λαμπέτη και εμού, ελεεινή. Δεν μπορούσε να υποφέρει ο ένας τον άλλον. Ξέρετε τι λένε, οι Γάλλοι, ότι το μίσος από τον έρωτα απέχει ένα βήμα.»
Ο θίασος συγκροτείται με πρωτοβουλία του Μάριου Πλωρίτη και οι εφημερίδες το χαρακτηρίζουν "θίασο των άστρων".

Δημήτρης Χορν, Έλλη Λαμπέτη στη
Η "Βαθιά γαλάζια θάλασσα" του Τέρενς Ράτιγκαν είναι το πρώτο έργο που παρουσιάζει ο θίασος, σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη.
Ο Νίκος Πιλάβιος, παρακολουθεί τις πρόβες στο θέατρο Κυβέλη και θυμάται:
-Ελάτε παιδιά... Είναι ψεύτικο... φιληθείτε πιο αληθινά, προτρέπει τους πρωταγωνιστές ο σκηνοθέτης.
-Έχεις κανένα κραγιόν που να μη βγάζει; ρωτάει ο Χορν τη Λαμπέτη...
«Στη "Βαθιά γαλάζια θάλασσα φιλιόμασταν. Κι εγώ δε χωνεύω αυτά τα ψεύτικα φιλιά πάνω στη σκηνή, φιλιόμασταν κι από κει ξεκίνησε ένας έρως

"Αγαπούλα"


Ακολουθούν τα έργα "Πεγκ, καρδούλα μου" του Τζον Μάνερς, "Τρεις άγγελοι" του Αλμπέρ Ισόν, "Νόρα" του Ερίκου Ίψεν, "Αγαπούλα" του Άρθουρ Σνίτσλερ, "Γαλάζιο φεγάρι" του Χιου Χέμπερτ.







Ο θίασος Λαμπέτη-Χορν-Παππά παρουσιάζει σε μεγάλη περιοδεία από τον Οκτώβρη του '54 ως το Μάρτη του '55, στη Θεσσαλονίκη, τη Λευκωσία, το Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και την Κωνσταντινούπολη τον "Άμλετ" του Σέξπιρ και άλλα έργα που έχουν ανεβάσει στο παρελθόν.


1955: Διονύσης Παγουλάτος, Γιώργος Παππάς, Δημήτρης Χορν, Έλλη Λαμπέτη στην Αίγυπτο
«Έπαιξα Άμλετ στην Κύπρο και την Αίγυπτο. Εξετάζοντας αναδρομικά τον εαυτό μου, με κάνει να μη λαχταρώ να επαναλάβω το ρόλο. Δεν ξανάπαιξα Άμλετ, γιατί ο φόβος έφερε την αποστροφή. Και η αποστροφή την αδιαφορία. Δε θέλω πια να ξαναπαίξω Άμλετ. Ύστερα, έχω δει 4-5 εξαίσιες ερμηνείες του. Τι παραπάνω θα μπορούσα να προσθέσω;»

http://www.youtube.com/watch?v=-mSCF1l3_is

Ακούστε τη ραδιοφωνική μετάδοση του έργου με το Δημήτρη Χορν στο ρόλο του Άμλετ και την Έλλη Λαμπέτη στο ρόλο της Οφηλίας. Παίζουν ακόμα: Γιώργος Παππάς, Λυκούργος Καλλέργης, Πάνος Μιχαλόπουλος, Ελένη Ζαφειρίου, Κώστας Ρηγόπουλος, Ζώρας Τσάπελης, Διονύσης Παγουλάτος.


Στο ραδιόφωνο πρωταγωνιστεί σε πολλές μεταδόσεις θεατρικών έργων, αλλά και στην πεντάλεπτη εκπομπή "Ο ταχυδρόμος έφτασε", όπου με τη χαρακτηριστική ειρωνεία της φωνής του διαβάζει φανταστικά γράμματα των ακροατών, γραμμένα από τον Κώστα Πρετεντέρη.





Το 1953 η Έλλη Λαμπέτη εξομολογείται στο σύζυγό της, Μάριο Πλωρίτη: «Μάριε, ξέρεις την γνώμη μου για τον Χορν και πόσο με εκνευρίζει ο χαρακτήρας του. Αλλά, άκου ένα παράδοξο! Τον ερωτεύομαι.»
«Να δούμε πως θα ταιριάξουν οι Βερσαλίες με τα Βίλλια»!, αναφωνεί ο Στέλιος Βόκοβιτς.
Θα χωρίσουν και οι δύο τους συντρόφους τους για να είναι μαζί, θα ζήσουν έντονα τη σχέση τους, αλλά δεν θα ταιριάξουν!

Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη στο "Κυριακάτικο ξύπνημα"
Το 1954 ο Χορν και η Λαμπέτη κάνουν το κινηματογραφικό ντεμπούτο τους ως δίδυμο στη μεγάλη οθόνη στην πρώτη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, το "Κυριακάτικο ξύπνημα".
Βρίσκονται στην Αίγυπτο και ο πλούσιος ομογενής Σωτήρης Μήλας θέλει να χρηματοδοτήσει μια ταινία με τους πρωταγωνιστές του θιάσου Λαμπέτη-Χορν-Παππά και με σκηνοθέτη δικής τους επιλογής.
αφίσα

Ο Χορν αναλαμβάνει να συστήσει κατάλληλα τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη που δεν έχει δείγμα δουλειάς του να παρουσιάσει.
Η αρχική ιδέα του Κακογιάννη αρχίζει να υλοποιείται και παρά τις προβλέψεις, η ταινία και η εικόνα της Αθήνας που προβάλει αρέσει στους θεατές.





Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη στην "Κάλπικη λίρα"

Την επόμενη χρονιά Χορν και Λαμπέτη συμπρωταγωνιστούν σε μία από τις αυτοτελείς ιστορίες της "Κάλπικη λίρας" του Γιώργου Τζαβέλα.




Είναι η πρώτη διεθνής επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου και η σκηνή με την πλούσια Αλίκη (Λαμπέτη) να λέει "σ' αγαπώ" ξανά και ξανά στο φτωχό Παύλο (Χορν) μένει αξέχαστη στους θαυμαστές του ζευγαριού.
http://www.youtube.com/watch?v=EFrDVE0H1Vk




δείτε την "Κάλπικη λίρα" (με κλικ στο εικονίδιο)



Έλλη Λαμπέτη και Δημήτρης Χορν στο "Κορίτσι με τα μαύρα"


http://www.youtube.com/watch?v=3aS-wNlET5YΤο 1956 συμπρωταγωνιστούν στη δραματική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη "Το κορίτσι με τα μαύρα". Η ταινία κερδίζει Χρυσή Σφαίρα (ως καλύτερη ξένη ταινία από την Επιτροπή ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αμερική) και το Ασημένιο Βραβείο στο Φεστιβάλ της Μόσχας, ενώ είναι υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.





"Πρόσκληση στον πύργο"

Από το 1955 ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη είναι το πλέον αγαπητό πρωταγωνιστικό δίδυμο! Στεγάζονται αρχικά στο θέατρο Μουσούρη και μετά στο Κεντρικό. "Ο βροχοποιός", "Πρόσκληση στον Πύργο", "Νυφικό κρεβάτι", "Το παιχνίδι της μοναξιάς", "Η κυρία με τις καμέλιες" είναι κάποια από τα έργα που παρουσιάζουν.





"Βροχοποιό"


Το 1959 ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη χωρίζουν (μετά και το θάνατο του συναδέλφου του Γιώργου Παππά, του πατέρα και των αδελφών της Έλλης Λαμπέτη).







«Η Έλλη Λαμπέτη. Ήταν μια καλή ηθοποιός, ήταν χαρά να παίζεις μαζί της. Είχε την ικανότητα να κάνει τα ασήμαντα σημαντικά.
Και αφόρητη ζηλιάρα. Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Ήμασταν μαζί επτά χρόνια. Όταν με άφησε, ήμουν ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου.


Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη μαζί στη σκηνή

Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και τη θαύμαζα πολύ σαν ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου

Το 1958 πρωταγωνιστεί στην ακριβή παραγωγή "Μια ζωή την έχουμε" του Γιώργου Τζαβέλλα.

Υβόν Σανσόν, Περικλής Χριστοφορίδης, Δημήτρης Χορν: "Μια ζωή την έχουμε

Από το 1960 ο Δημήτρης Χορν συνεχίζει μόνος στο Κεντρικό ανεβάζοντας κομεντί και μπουλβάρ.

Δημήτρης Χορν και Κάκια Αναλυτή πρωταγωνιστούν στην ταινία "Μια του κλέφτη"





http://www.youtube.com/watch?v=u3duoVKE_4sΤην ίδια χρονιά κερδίζει το α' βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην -ελάχιστα γνωστή- ταινία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου "Μια του κλέφτη".




Το 1961 ανεβάζει (και σκηνοθετεί) στο Κεντρικό τη διασκευή του γνωστού μύθου του Φάουστ, "Αλίμονο σους νέους" των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου, με τους Μάρω Κοντού, Σμάρω Στεφανίδου, Σπύρο Μουσούρη, Γιώργο Τσιτσόπουλου, Νάσο Κεδράκα, Βούλα Χαριλάου, Λάμπρο Κοτσίρη και Μηνά Χρηστίδη.
Ο ρόλος προοριζόταν για το Ντίνο Ηλιόπουλο, όμως τον αρνήθηκε!


http://www.youtube.com/watch?v=ld91-kXYk7s
Το θεατρικό έργο μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, με τους ίδιους πρωταγωνιστές και ο Δημήτρης Χορν κερδίζει ξανά το α' βραβελιο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.




Το 1962, στις αρχές του καλοκαιριού, ο Μάνος Χατζιδάκις παροσυιάζει την "Οδό ονείρων", σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, με τα σκηνικά και τα κοστούμια του Μίνωα Αργυράκη.

Αλέξης Σολομός, Μάνος Χατζιδάκις, Δημήτρης Χορν, Μίνως Αργυράκης στην πρεμιέρα της "Οδού ονείρων"

«Όταν ήμουν μικρός κι έβλεπα επιθεωρήσεις, διασκέδαζα πάρα πολύ κι ονειρευόμουν να κάνω κι εγώ κάτι ανάλογο κάποτε. Ο Μάνος Χατζιδάκις, που τον θαυμάζω και ως μεγάλο ταλέντο και ως σπουδαίο μυαλό, μου 'δωσε αυτήν την ευκαιρία. Και διασκέδασα πραγματικά πάρα πολύ. Η "Οδός Ονείρων" είχε το στοιχείο της αναζητήσεως. Και ήταν αυτό πολύ σημαντικό. Αν γραφτεί ποτέ η ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, ο ιστορικός πρέπει να σταθεί στην "Οδό Ονείρων"

ο Δημήτρης Χορν στην "Οδό ονείρων"

Ο Δημήτρης Χορν στη μουσικοθεατρική παράσταση του Χατζιδάκι είναι ο κομπέρ, ένας φωτογράφος που απ' το φακό του περνάνε τα πρόσωπα της γειτονιάς  και  πραγματοποιούν τα όνειρά τους.


Στην "Οδό ονείρων" ο Χορν ερμηνεύει μοναδικά τον "Ηθοποιό" και το "Πάρτυ", δυο τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι που μιλούν στην καρδιά.

μουσικό ντοκιμαντέρ



Το 1962 συμμετέχει και στην "Αθήνα τη νύχτα", μια περιπλάνηση στη νυχτερινή πόλη με σκετς συγγραφέων, πολλούς πρωταγωνιστές και μουσική.








Το 1963 ερμηνεύει στο Κεντρικό τον Αυξέντιο Ιβάνοβιτς Προπρίστσιν, στο έργο "Ημερολόγιο ενός τρελού" του Νικολάι Γκόγκολ.


Το 1965 παρουσιάζει στο θέατρο Διονύσια την κωμωδία του Φελισιέν Μαρσό "Το αυγό" και οι κριτικοί γράφουν για ρεσιτάλ ερμηνείας από το Δημήτρη Χορν.
Το 1966 ο Αλέξης Μινωτής, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καλεί το Δημήτρη Χορν να πρωταγωνιστήσει ξανά στη σκηνή του.




Το 1967 παντρεύεται την Άννα Γουλανδρή.





Στη μεταπολίτευση αποχωρεί από το Εθνικό και ανεβάζει σημαντικά έργα των Τσέχωφ ("Ιβάνοφ"), Πιραντέλο ("Ερρίκος Δ'"), Σάερ ("Σλουθ"), Σέξπιρ ("Ριχάρδος Γ'", "Τίμων ο Αθηναίος").

Γίνεται ο πρώτος διευθυντής της Ε.Ρ.Τ. μετά τη δικτατορία. Τον συνδέει στενή φιλία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το 1980 ιδρύει με τη σύζυγό του το ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν.

Το 1983 ανεβαίνει για τελευταία φορά στη θεατρική σκηνή πρωταγωνιστώντας στον "Αρχιμάστορα Σόλνες" του Ερρίκου Ίψεν.





«H ζωή είναι σαν να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι. Αλλιώς αισθάνεσαι όταν ξεκινάς, αλλιώς όταν πλησιάζεις προς το τέλος. Kι εγώ έχω την εντύπωση ότι φτάνω λιγάκι προς το τέλος του ταξιδιού. Ετοιμάζομαι να κατέβω.»
http://www.youtube.com/watch?v=_Mb63Nxzq_Q

Το 1993 κάνει την τελευταία του καλλιτεχνική εμφάνιση διαβάζοντας στο Μέγαρο Μουσικής το παραμύθι του Σεργκέι Προκόφιεφ "Ο Πέτρος και ο λύκος", απολαμβάνοντας την αγαπη του κοινού.

Πεθαίνει στις 16 Γενάρη του 1998.
Το 2000 καθιερώνεται, με πρωτοβουλία του Σταμάτη Φασουλή, η απονομή, στη μνήμη του, του βραβείου Χορν στους νέους ηθοποιούς του θεάτρου. Οι απονομές γίνονται στο θέατρο Διονύσια (στην οδό Αμερικής), που μετονομάστηκε προς τιμήν του σε Δημήτρης Χορν.



«Ο Χορν είναι ηθοποιός με μανιέρα και ταυτόχρονα ηθοποιός αδογμάτιστος. Δεν ανήκει σε σχολή, δεν επιτελεί παριστάνοντας κανένα τελετουργικό. Είναι ένας ιερέας σε μια θρησκεία που δεν έχει ιερατείο ούτε πιστούς. Έχει όμως μανιέρα, δηλαδή έναν τρόπο συμπεριφοράς που τον αναγνωρίζεις από μακριά ως τέτοιο, που μετέχεις και κοινωνείς, που τον αποδέχεσαι, αλλά δεν τον συνηθίζεις.
Δεν είναι τρόπος οικείος, είναι παράξενα ιδιόρρυθμος και ιδιοτελής. Μέσα στη συντεχνία, στο κοινόβιο του ελληνικού θεάτρου, ο Χορν είναι ένας ιδιόρρυθμος ερημίτης, που έχει καθορίσει μόνος του τον κανόνα του, τους περιορισμούς του και τη νηστεία του.»
Κώστας Γεωργουσόπουλος


Η φωνή του χαρακτηριστική, όπως και το στυλ, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, αλλά και στη ζωή του. Τον έχω απολαύσει στις ταινίες και στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις θεατρικών έργων, ως ερωτευμένο, απελπισμένο, ονειροπόλο, και, φυσικά, δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη. Φορούσε τα συναισθήματα, στο σώμα και τη φωνή και μ' εκείνο το πέταγμα προς τα πάνω απέδιδε τους ρόλους με μια μικρή υπερβολή, μα χωρίς να τους βαραίνει, μια θεατρική υπερβολή που έκανε την κάθε ερμηνεία ξεχωριστή. Καθόλου, βέβαια, δεν απόλαυσα την έπαρση που είδα στις συνεντεύξεις του, την αλαζονεία... το στυλ της έξωθεατρικής του πραγματικότητας.


διαβάστε:

4 σχόλια:

  1. Ίσως το καλύτερο, το πιο συγκροτημένο, το πιο ΜΕΓΑΛΟ αφιέρωμα που έχω διαβάσει η δει ποτέ για τον ΜΕΓΑΛΟ ηθοποιό μας.
    Δεν έχω παρά να εκφράσω το θαυμασμό μου και τα συγχαρητήριά μου για τη δουλειά σου......!
    Το "ΘΕΑΤΡΟ" εδώ παραδίδει μαθήματα ΤΕΧΝΗΣ σε επαγγελματίες και διάφορους μεγαλοσχήμονες ανύπαρκτους που αμοίβονται πλουσιοπάροχα για να παριστάνουν τους ...ειδικούς.
    Τέτοιο επίπεδο όμως με το χώρο εδώ δεν θα το δουν καν ΠΟΤΕ.....!
    Πολλά μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι να πω; Τα καλά σου λόγια με σκλαβώνουν! Η αλήθεια είναι ότι με "παίδεψε" αυτό το αφιέρωμα κι ότι θέλει δουλειά ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για το αφιέρωμα, αλλά υπάρχει ένα λάθος στο τέλος του αφιερώματος κι αυτό είναι το έτος θανάτου. Ο Χορν απεβίωσε το 1998 κι όχι το 1988.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, τι κόλλημα τότε! Το έγραψα μια φορά λάθος και μετά το επαναλάμβανα μηχανικά.
      Σε ευχαριστώ για την επισήμανση.

      Διαγραφή

Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...