"Νομίζω ότι η υπερπληροφόρηση και συνεχόμενη ανάδειξη σκανδάλων
δημιουργεί τελικά απάθεια στον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα για να
πιστέψεις και γι’ αυτό εργάστηκαν πολλοί. Ο,τι μπορεί να κάνει ο καθένας
μόνος του. Οι κλασικοί τρόποι διαμαρτυρίας -πορείες, διαδηλώσεις- δεν
λειτουργούν. Μοιάζει να ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Δεν ενδιαφέρεται
κανείς. Ολοι τρέμουν μήπως χάσουν κι αυτό το ελάχιστο που έχουν για να
συντηρηθούν.
Το σύστημα γνωρίζει τις «αξίες» της εποχής και τις διαπραγματεύεται πολύ καλά. Οι πολιτικοί ξέρουν τι θα γίνει και παίζουν ένα θέατρο στον λαό, βυθίζοντάς τον σε μεγαλύτερη ανασφάλεια. Ολοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, να ρυθμίσουν δάνεια, να πληρώσουν χαράτσια. Είναι πατημένοι κάτω. Ο λαός δεν έχει πεινάσει αρκετά. Πρέπει η εξαθλίωση να οξυνθεί για να βγει έξω." *
 |
| Αλέξανδρος Αβρανάς |
Το σύστημα γνωρίζει τις «αξίες» της εποχής και τις διαπραγματεύεται πολύ καλά. Οι πολιτικοί ξέρουν τι θα γίνει και παίζουν ένα θέατρο στον λαό, βυθίζοντάς τον σε μεγαλύτερη ανασφάλεια. Ολοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, να ρυθμίσουν δάνεια, να πληρώσουν χαράτσια. Είναι πατημένοι κάτω. Ο λαός δεν έχει πεινάσει αρκετά. Πρέπει η εξαθλίωση να οξυνθεί για να βγει έξω." *
"Η επανάσταση ποτέ δεν θα είναι παρωχημένη. Πάντα υπάρχει η ανάγκη στο άνθρωπο να αντιδράσει απέναντι σε κάτι που τον καταπιέζει" *
 |
| 2008 (πληροφορίες για την ταινία εδώ) |
"Τα χρόνια που έζησα στη Γερμανία συνηδειτοποίησα ότι διαμορφώνεται ένα προσωπικό ενοχικό. Το κράτος σου παρέχει ευκαιρίες κι αν δεν τα καταφέρεις, φταις εσύ. Έτσι, οι άνθρωποι αισθάνονται αποτυχημένοι, γιατί ζουν σε μια φαινομενικά τέλεια κοινωνία." *
 |
| Άλέξανδρος Αβρανάς |
"Το κράτος σού δίνει το δικαίωμα να κάνεις ό,τι θέλεις, να μορφωθείς, να δουλέψεις. Στη Βιβλιοθήκη μπορείς να έχεις όποια ταινία ζητήσεις, όποια παράσταση, όποιο βιβλίο. Ομως σου προσφέρει μία μόνο ευκαιρία. Αν την χάσεις, τελείωσε. Αν δεν τα καταφέρεις, είναι προσωπική σου ευθύνη. Και πέφτεις στην κατάθλιψη. Κι αυτό το dead line το βρίσκω σκληρό και κάπως άδικο." *
"Πάντα το σύστημα βρίσκει πολύ ωραίους τρόπους να κρατά τον κόσμο τρομοκρατημένο. Μην ξεχνάμε πόσο αγαπητή ήταν η τρομοκρατία στην Ελλάδα και μέσα σε μια νύχτα από το '90 και μετά έγινε μισητή. Ενώ όλοι λέγανε «ευτυχώς που υπάρχει η 17 Νοέμβρη», ξαφνικά στράφηκαν εναντίον της. Είτε με την τρομολαγνεία είτε με τους Πυρήνες της Φωτιάς είτε με τη Χρυσή Αυγή βρίσκει τον τρόπο το σύστημα να μας έχει σε καταστολή." *
 |
| 2013 (πληροφορίες για την ταινία εδώ) |
"Μία «επανάσταση» συμβαίνει όταν κανείς αισθάνεται
ότι δεν έχει τίποτα πια να χάσει. Δυστυχώς, η σημερινή κοινωνία
καταφέρνει να δίνει την αίσθηση στο άτομο ότι έχει κάτι να χάσει και τον
κρατάει δέσμιο με μικρά σημάδια ελπίδας όπως είναι μία οικονομική
βοήθεια, λίγη αγάπη, ένα σπίτι, όπως συμβαίνει και στην ταινία. Κάπως
έτσι λειτουργεί και το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Νιώθω ότι η κοινωνία
μας, πια, πάσχει σε μεγάλο βαθμό από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, σαν
αυτούσια λειτουργία. Το σύστημα είναι πολύ πιο έξυπνο από τους ανθρώπους
και τους δίνει συνεχόμενα στοιχεία, που τους κάνουν να ελπίζουν ακόμη." *
"Μικρή κατήσχηση για τις κατώτερες τάξεις" του Στρίντμπεργκ, Bios, 2011
"Παρ' όλο που δεν έχουμε σχέση με χούντα, έχουμε υποτίθεται δημοκρατία, στην Ελλάδα τα πράγματα δεν συζητιούνται, μένουν και κοχλάζουν από κάτω." *
Εξαίρετη παρουσίαση.....! Πολλές από τις απόψεις σηκώνουν σοβαρή και διεξοδική συζήτηση καθώς ο Αβρανάς βάζει θέματα που καίνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνεί ή όχι κανένας μαζί του, το θέμα είναι αυτό που επισημαίνεις: τολμά να θέτει ζητήματα.
Διαγραφή