Επιστροφή στη χώρα της παιδικής ηλικίας

"My childhood city" by Soheila Rashidian

Από την "Ολοκλήρωση της προσωπικότητας" του Καρλ Γιουνγκ

Καρλ Γιουνγκ

Η αντικειμενική ψυχή, όπως αποδεικνύει η πείρα, είναι ανεξάρτητη στον ανώτατο βαθμό. Αν δεν ήταν, δεν θα μπορούσε να ασκήσει την ιδαίτερη λειτουργία της, που είναι η αντιστάθμιση του συνειδητού. Το συνειδητό μπορεί να εκπαιδευτεί σαν παπαγάλος, όχι όμως το ασυνείδητο.

Γι' αυτό ο Άγιος Αυγουστίνος ευχαριστούσε το Θεό που δεν τον έκανε υπεύθυνο για τα όνειρά του. Το ασυνείδητο είναι ένα ψυχικό στοιχείο που φαινομενικά μόνο μπορεί να εκπαιδευτεί, αλλά αυτό ζημειώνει πολύ το συνειδητό. Είναι και παραμένει πέρα από κάθε υποκειμενικό καπρίτσιο, ένα βασίλειο της φύσης που δεν μπορεί να βελτιωθεί ή να διαστρεβλωθεί. Αποτελεί μέρος του φυσικού της φύσης, που μπορούμε να το ακούσουμε, αλλά όχι να το χειριστούμε.

by Elly MacKay

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι, παρ' όλη την αναμφισβήτητη επιτυχία της, η λογική στάση της σημερινής συνείδησης έχει γίνει, από πολλές πλευρές, παιδικά απροσάρμοστη και γι' αυτό εχθρική στη ζωή. Η ζωή έχει καταντήσει στεγνή και περιορισμένη και γι' αυτό απαιτεί την ανακάλυψη της πηγής. Αλλά η πηγή δεν μπορεί να βρεθεί παρά μόνο αν το συνειδητό επιστρέψει στη χώρα της παιδικής ηλικίας για να δεχτεί απ' αυτήν, όπως και άλλοτε, καθοδήγηση από το ασυνείδητο.



Όχι μονάχα εκείνος που παραμένει για πολύ καιρό παιδί γίνεται παιδαριώδης, αλλά επίσης και εκείνος που αποκόβεται από την παιδική ηλικία και υποθέτει πως ό,τι δεν βλέπει δεν υπάρχει πια. Αλλά όποιος επιστρέφει στη χώρα της παιδικής ηλικίας υποκύπτει στο φόβο μήπως γίνει παιδαριώδης, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι καθετί το πρωτότυπο στην ψυχή έχει διπλό πρόσωπο. Το ένα κοιτάζει μπροστά και το άλλο πίσω. Είναι διφορούμενο και γι' αυτό συμβολικό, όπως κάθε ζωντανή προσωπικότητα.

Ό άνθρωπος που ζει μόνο στο συνειδητό του στέκεται σε μια κορυφή και με παιδική αφέλεια υποθέτει ότι η συνέχεια του  δρόμου οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερα ύψη, πέρα από την κορυφή. Αυτή είναι η χιμαιρική γέφυρα του ουράνιου τόξου. Αλλά για να φτάσει στην επόμενη κορυφή πρέπει πρώτα να κατεβεί χαμηλά, σ' εκείνη τη χώρα όπου οι δρόμοι μόλις αρχίζουν να χωρίζουν ο ένας από τον άλλο. 

από το αρχείο του Εθνικού Θεάτρου,
από το πρόγραμμα "Όνειρο" του Αύγουστου Στρίντμπεργκ