 |
| από το πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου - 2005 |
Έγραψε στο ημερολόγιό του ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ την ημέρα που παρουσιάστηκε το έργο του "Όνειρο" στο θέατρο:
Μελετάω τις ινδικές θρησκευτικές δοξασίες. Όλος ο κόσμος δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.
Η θεία Πρωταρχική Δύναμη (Maham-Atna, Tad, Aum, Brahma) αφέθηκε να αποπλανηθεί από τη Maya ή την προδημιουργική παρόρμηση. Έτσι το θείο Πρωταρχικό Στοιχείο αμάρτησε ενάντια στον εαυτό του. (Ο έρωτας είναι αμαρτία. Γι' αυτό τα ερωτικά σκιρτήματα είναι η μεγαλύτερη κλολαση που υπάρχει.)
Έτσι ο κόσμος υπάρχει μόνο μέσω της αμαρτίας, αν τελικά υπάρχει, γιατί είναι μόνο μια εικόνα ονείρου (οπότε το έργο μου είναι μια εικόνα ζωής), ένα φάντασμα, η καταστροφή του οποίου είναι η αποστολή του ασκητή. Αλλά αυτή η αποστολή έρχεται σε σύγκριση με το ερωτικό ένστικτο. Το συμπέρασμα απ' όλα αυτά είναι μια αδιάκοποη παλινδρόμηση ανάμεσα στον αισθησιασμό και τις τύψεις της συνειδήσεως. Αυτό μου φαίνεται πως είναι η απάντηση στο γρίφο της ζωής. Όλη μέρα διαβάζω Βουδισμό.
μετάφραση: Εύα Σαραγά
Κι αλλού γράφει ο συγγραφέας για το "Όνειρο":
Αποκάλυψα τη σχετική ανυπαρξία της ζωής.
Είναι το έργο μου που αγαπώ περισσότερο απ' όλα,
το παιδί του πιο βαθιού μου πόνου.
Σε κείμενό του γράφει ο Στρίντμπεργκ για το ονειρόδραμα:
Στο ονειρόδραμα αυτό που σχετίζεται με το προηγούμενο ονειρόδραμα, το "Δρόμο προς τη Δαμασκό", ο συγγραφέας προσπάθησε να μιμηθεί την ανακόλουθη αλλά φαινομενικά λογική μορφή του ονείρου.
Όλα μπορούν να συμβούν, όλα είναι πιθανά κι αληθοφανή. Χρόνος και χώρος παύουν να υπάρχουν. Ξεκινώντας από μιαν ασήμαντη βάση πραγματικής ζωής, ο συγγραφέας αφήνει ελεύθερη τη φαντασία του να υφαίνει τόπους και πράξεις, ένα κράμα από αναμνήσεις, προσωπικές εμπειρίες, φαντασιοκοπήματα, παραλογισμούς κι αυτοσχεδιασμούς.
Όλα τα κείμενα του Στρίντμπεργκ από το αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
διαβάστε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.