συγγραφέας: Κλαίρη Παπαπαύλου
πρόλογος: Νίκος Μπρατσιώτης
εκδόσεις: Παπαζήσης, 2013
"Πέρασαν τέσσερις και πλέον δεκαετίες από τότε που γνωρίσαμε στη χώρα μας το κλασσικό ιαπωνικό θέατο Νο, σε αθηναϊκή παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Στη μνήμη μου παρέμειναν οι ξαφνιασμένες φυσσιογνωμίες των σχετικά λίγων θεατών που την είχαν παρακολουθήσει.
Σήμερα ξέρω πως ήταν μια από τις ωραιότερες και αρτιότερες παραστάσεις του είδους της, που είχαμε την ευκαρία να δούμε. Τότε όμως, απροετοίμαστοι οι περισσότεροι και ιδιαίτερα οι πολύ νέοι που είχαμε σπεύσει εκεί, προσπαθούσαμε να συμφιλιώσουμε τους παράξενους μουσικούς ήχους και τις σχεδόν ακίνητες σιλουέτες με τις βαρύτιμες ενδυμασίες τους, με τα λευκά μαρμάρινα σκαλιά του οικείου μας θεάτρου που είχε συνοδέψει, ως τότε την ευρωπαϊκή μας παιδεία."
από την εισαγωγή της Κλαίρης Παπαπαύλου
Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Εισαγωγικό σημείωμα
Α. ιστορική επισκόποπηση του κλασσικού ιαπωνικού θεάτρου
Το θέατρο πριν το Νο
Το κλασσικό Νο και το κυόγκεν
Β. Η θεωρητική θεμελίωση του Νο από τον Ζεάμι
Τα στοιχεία της σύνθεσης και της εκτέλσης του Νο
Η θητεία του καλλιτέχνη
Η αρχή της μίμησης
Η έννοια του άνθους
Η έννοια του γιούγκεν
Η έννοια του θαυμαστού
Η τεχνική της ερμηνείας
Το πορτραίτο του καλλιτέχνη
Γ. επιλογή από το θεατρικό έργο του Ζεάμι: Τακασάγκο
Επίμετρο: το κουκλοθέατρο και το καμπούκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.