Γραφείο λογοκρισίας

Πρόκειται για ένα ανέκδοτο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ο συγγραφέας έγραψε μετά τα παθήματά του από τη λογοκρισία της χούντας για "Το μεγάλο μας τσίρκο".
Η κόρη του το παραχώρησε στην "Ελευθεροτυπία" και το αναδημοσίευσε το Only theater απ' όπου και αντιγράφω.

Γραφείο λογοκρισίας. Ο Λογοκριτής στο γραφείο του διαγράφει στις σελίδες ενός βιβλίου. Στη γωνιά του δωματίου, όρθιοι, σαν τιμωρημένοι, περιμένουν ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης. Χτύπημα στην πόρτα.

ΛΟΓΟΚΡΙΤΗΣ: Εμπρός!

(Μπαίνει ο Αριστοφάνης.)

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: Καλημέρα σας!

ΛΟΓ.: Περίμενε τη σειρά σου.

ΑΡ.: Αριστοφάνης.

ΛΟΓ.: Είπα να περιμένεις.

ΑΡ.: Είμαι ο Αριστοφάνης!

ΛΟΓ.: Είπα να περιμένεις, καταλαβαίνεις ή όχι;

ΑΡ.: Μα είμαι ο Αριστοφάνης!

ΛΟΓ.: Δεν πάει να 'σαι κι ο Γιώργος Οικονομίδης! Θα περιμένεις τη σειρά σου, όπως κι οι άλλοι! Πήγαινε στη γωνία!

(Ο Αριστοφάνης κοιτάζει προς τη γωνία. Βλέπει ξαφνιασμένος τους άλλους τρεις. Αυτοί του κάνουν νόημα να μην αντιλέγει και να πάει κοντά τους. Ο Αριστοφάνης ξεκινά για κει, αλλά στα μισά του δρόμου μετανιώνει, γυρίζει προς τον Λογοκριτή και λέει...)

ΑΡ.: Ποιος είναι προϊστάμενος εδώ πέρα;

(Ο Λογοκριτής βάζει τα χέρια στη μέση και τον κοιτάζει μετρώντας τον απ' την κορφή ως τα νύχια.)

ΛΟΓ.: άκουσε, αγαπητέ μου, αυτά τα παλαιοκομματικά να τα ξεχάσεις!

ΑΡ.: πρόσεχε πώς μου μιλάς! Πρόσεχε πώς μου μιλάς!

ΛΟΓ.: Εσύ να προσέχεις! Ακούς τι σου λέω; Μετά την 21η Απριλίου, τα λόγια σου μετρημένα!

Αρ.: Τι σχέση έχω εγώ με την 21η Απριλίου;

ΛΟΓ.: Έτσι νομίζεις; Ότι δεν έχεις σχέση;

ΑΡ.: Απολύτως καμία!

ΛΟΓ.: Κι εγώ θα σου αποδείξω ότι έχεις και παραέχεις!

ΑΡ.: Να μου το αποδείξεις!

ΛΟΓ.: Είσαι υπέρ της Εθνικής Κυβερνήσεως ή εναντίον;

ΑΡ.: Τι ερώτηση είναι αυτή;

ΛΟΓ.: Είσαι υπέρ ή εναντίον;

ΑΡ.: Δεν απαντώ!

ΛΟΓ.: Δεν απαντάς, ε; Μα εσύ είπες ότι δεν έχεις καμία σχέση με την 21η Απριλίου. Αφού δεν έχεις καμία σχέση, γιατί φοβάσαι να απαντήσεις;

ΑΡ.: Ανάκριση θα μου κάνεις;

ΛΟΓ.: Ό,τι θέλω θα κάνω! Θα μπει τάξη σ' αυτόν τον τόπο! Τάξη! 

(Γυρίζει προς τους τρεις που στέκονται στη γωνία.)

Ποιος είν' ο Αισχύλος;

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: Εγώ!

ΛΟΓ.: Έλα 'δω!

(Ο Αισχύλος πηγαίνει κοντά στο Λογοκριτή.)

ΛΟΓ.: Αυτόν τον "Προμηθέα Δεσμώτη" εσύ τον έχεις γράψει;

ΑΙΣΧ.: Μάλιστα. Τον έγραψα στα 479 προ Χριστού, βραβεύτηκε στον κρατικό διαγωνισμό και όταν παίχτηκε είχε μεγάλη επιτυχία.

ΛΟΓ.: Είχε περάσει το έργο σου από λογοκρισία;

ΑΙΣΧ.: Τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα!

ΛΟΓ.: Το βλέπω πως δεν είχατε. Αλλιώς δεν θα γράφατε τέτοια αναρχικά έργα!

ΑΙΣΧ.: Αναρχικά...;

ΛΟΓ.: Τι καθεστώς είχατε; Δημοκρατία ή Τυραννία;

ΑΙΣΧ.: Δημοκρατία!

ΛΟΓ.! Ασυδοσία είχατε, όχι Δημοκρατία! Από 'δω κι εμπρός, ό,τι γράφεις θα λογοκρίνεται.

ΑΙΣΧ.: Μα δεν γράφω πια...

ΛΟΓ.: Γράφεις δεν γράφεις, όλα θα λογοκρίνονται!

ΑΙΣΧ.: Μάλιστα!

ΑΡ.: (Στον Αισχύλο) Δάσκαλε, θα δεχτείς να λογοκριθούν τα έργα σου;

ΑΙΣΧ.: Μήπως με ρωτάνε; τα λογοκρίνουν με το έτσι θέλω!

ΛΟΓ.: Αυτό μας έλειψε, να σας ρωτήσουμε, λες και δεν ξέρουμε τι κουμάσια είστε όλοι εσείς οι λεγόμενενοι "πνευματική ηγεσία"! Και γιατί τον έγραψες αυτόν τον "Προμηθέα", τι ήθελες να πεις;

ΑΙΣΧ.: Αφού τον διαβάσατε, θα καταλάβατε τι ήθελα να πω...

ΛΟΓ.: Εγώ είμαι ειδικός γι' αυτή τη δουλειά και κατάλαβα! Αλλά εσείς που με τα στιχάκια σας έχετε ξεπτατώσει την Ελλάδα, εσείς οι διανοούμενοι, ξέρετε τι γράφετε; Εσύ, ας πούμε, με τον "Προμηθέα" σου, ξέρεις τι διδάσκεις στη νεολαία;

ΑΙΣΧ.: Νομίζω...

ΛΟΓ.: Θα σου πω εγώ τι διδάσκεις! "Μη σέβεστε τίποτα", αυτό διδάσκεις!

ΑΙΣΧ.: Όχι δα!

ΛΟΓ.: Άκου 'δω, είμαι πιο έξυπνος απ' ό,τι φαντάζεσαι! Είναι επαναστάτης ο Προμηθέας σου ή δεν είναι; Βρίζει τις αρχές ή όχι; Παίρνει τη φωτιά από την ολιγαρχία και τη μοιράζεισ το λαό ή όχι; Η φωτιά συμβολίζει την εξουσία ή όχι; Δίνει την εξουσία το λαό ή όχι;

ΑΙΣΧ.: Σωστά όσα λέτε, αλλά...

ΛΟΓ.: Ο Καύκασος συμβολίζει τα Γιούρα... ή όχι;

ΑΙΣΧ.: Ποια Γιούρα;

ΛΟΓ.: Μη μου παίζεις το βλάκα εμένα...

ΑΙΣΧ.: Ακούστε, το έργο γράφτηκε...

ΛΟΓ.: Το έργο είναι ύποπτο κι απαγορεύεται να ξαναπαιχτεί!

ΑΙΣΧ.: Τι;

ΛΟΓ.:  Γιατί δεν γράφεις για την Εθνική Κυβέρνηση, ε; Αν είσαι Έλληνας και πατριώτης, αυτό πρέπει να κάνεις! Όχι να μου γράφεις αναρχικά και οχλοκρατικά έργα! Χαμένα κορμιά όλοι σας! 

ΑΡ.: Νομίζω πως κάποιο λάθος γίνεται. Ακούστε, εμείς είμαστε αρχαίοι...

ΛΟΓ.: Κι επειδή είστε αρχαίοι, νομίζετε πως θα τη γλιτώσετε; Βρε, δεν θα γλιτώσει κανείς! Ή θα μπείτε όλοι στο νόημα της 21ης Απριλίου ή θα σβήσετε όλοι σας... Πήγαινε στη γωνία!

ΑΙΣΧ.: Προτιμώ να φύγω...

ΛΟΓ.: Να πας πού; Στο εξωτερικό να βρεις τη Μελίνα, για ν' αρχίσεις κι εσύ να λες ότι δεν υπάρχει ελευθερία στην Ελλάδα;

ΑΙΣΧ.: Υπάρχει ελευθερία;

ΛΟΓ.: Τι είπες;

ΑΙΣΧ.: Ρωτώ αν υπάρχει ελευθερία!

ΛΟΓ.: Βρε κακόπιστε άνθρωπε, αφού δεν υπάρχει ελευθερία, πώς είμαι ελεύθερος εγώ; Ποιος μ' εμποδίζει να σκέφτομαι, να λέω και να κάνω ό,τι θέλω; Θες όσα είπα εδώ μέσα να βγω και να τα φωνάξω στο δρόμο; Και τι στοίχημα πας ότι κανείς δεν θα μου το απαγορεύσει, κανείς δεν θα με σύρει στο στρατοδικείο, ε; Πού βλέπετε, βρε διεστραμμένοι συκοφάντες, την έλλειψη ελευθερίας; αλλ' αν νομίζετε ότι θα χάνω την ώρα μου να σας κάνω ανθρώπους, είστε πολύ γελασμένοι! Κι όποιος ξαναπεί ότι δεν υπάρχει ελευθερία θα τον κάνω να ψάχνει και να μην την βρίσκει ούτε στην εγκυκλοπαίδεια! (Στον Αισχύλο) Πήγαινε στη γωνία! (Στον Αριστοφάνη) Ώστε εσύ είσαι ο εξυπνάκιας ο Αριστοφάνης, ο αθυρόστομος!

ΑΡ.: Μάλιστα, εγώ είμαι...

ΛΟΓ.: Στάσου προσοχή, εδώ δεν είναι θέατρο, εδώ είναι υπουργείο!

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Νομίζω ότι έχει σειρά ο Σοφοκλής και μετά εγώ. Ο Αριστοφάνης ήρθε μετά.

ΛΟΓ.: Υποδείξεις δεν θέλω. Την σειρά θα την αλλάζω όπως θέλω εγώ.

ΑΡ.: Δεν είναι τρόπος αυτός!

ΛΟΓ.: Τι είπες εσύ;

ΑΡ.: Είπα ότι δεν είναι τρόπος αυτός! Με τον Ευριπίδη δεν τα πηγαίναμε ποτέ καλά, δεν ανέχομαι να του μιλάς έτσι!

ΛΟΓ.: Εσύ τι είσαι, δικηγόρος του;

ΑΡ.: Είναι ο Ευριπίδης! Κι αυτός είναι ο Σοφοκλής. Κι αυτός ο Αισχύλος! Κι εγώ ο Αριστοφάνης! Είμαστε οι ένδοξοι πρόγονοί σας, απαιτούμε σεβασμό!

ΛΟΓ.! Πρώτον και κύριον, μη μου υψώνεις τη φωνή, γιατί σου τη βουλώνω διά παντός! Δεύτερον, αν είστε πρόγονοι κι απαιτείτε σεβασμό, εμείς είμαστε απόγονοι κι απαιτούμε την κατάργηση της παλαιάς φαυλοκρατίας και ρουσφετολογίας. Τρίτον, η 21η Απριλίου δεν πρόκειται ν' αφήσει τίποτα χωρίς τις απαραίτητες τροποιποιήσεις. Τέταρτον, ήρθε η ώρα εσείς οι διανοούμενοι να πάψετε να κάνετε το διανοούμενο σ' εμάς τους στρατιωτικούς. Από δω και μπρος, εμείς οι στρατιωτικοί θα είμαστε απ' όλα! Πέμπτον, προσέχετε καλά, γιατί αν ξεψειρίσω τα κείμενά σας, μπορώ να βρω μέσα όσα κομμουνιστικά συνθήματα θέλω! Έκτον, σχεδόν όλοι σας έχετε συνεργαστεί με το Μίκη Θεοδωράκη...

Έχει γράψει μουσική σε έργα σας, ναι ή όχι;

ΣΟΦΟΚΛΗΣ; Μην του αντιμιλάτε, αφήστε τον, δεν βλέπετε πως χειροτερεύουμε τη θέση μας;

ΛΟΓ.: (Στον Αριστοφάνη) Εσύ έχεις γράψει την κωμωδία "Ειρήνη";

ΑΡ.: Μάλιστα!

ΛΟΓ.: Έχεις πάει και στις πορείες ειρήνης;

ΑΡ.: Όχι.

ΛΟΓ.: Είναι έργο φιλοπόλεμο ή ειρηνόφιλο;

ΑΡ.: Φυσικά ειρηνόφιλο!

ΛΟΓ.: Άρα, δηλαδή, άμα κατέβουν οι Σκύθες και μας σκλαβώσουνε, καλώς να 'ρθούνε...

ΑΡ.: Είπα εγώ τέτοιο πράγμα;

ΛΟΓ.: Δεν είσαι εναντίον του πολέμου;

ΑΡ.: Να σας εξηγήσω...

ΛΟΓ.: Δεν χρειάζεται, εγώ τα παίρνω με την πρώτη...

ΑΡ.: Μα δεν καταλάβατε...

ΛΟΓ.: Εσύ δεν κατάλαβες, ότι μετά την 21η Απριλίου θα λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη δκάφη. Θα μπει τάξη, κύριοι, τάξη! Αυτό, το ό,τι μου κατέβει γράφω, να το ξεχάσετε. Αυτό το κάνω κριτική ρης κοινωνίας και λοιπά και λοιπά, τέλος! Και θέλετε να σας πω και κάτι άλλο; Ειδικά εσείς οι αρχαίοι κοιτάξτε να συνεργαστείτε με την Εθνική Κυβέρνηση, γιατί δεν σας βλέπω καθόλου καλά! 

ΕΥΡ.: Τι κάναμε;

ΛΟΓ.: Ποιος εφηύρε τη Δημοκρατία; Εγώ την εφηύρα; Ποιοι πρωτομιλήσανε για δημοκρατικές ελευθερίες και ισοπολιτείες και ελευθερία του σκέπτεσθαι και του λέγειν, ε; Όλ' αυτά που κοπανά ο ξένος τύπος ότι τα καταργήσαμε,  ποιος τα δασκάλεψε; Ε, Φουκαράδες μου, μην κοιτάτε που σας φερόμαστε ευγενικά επειδή είμαστε πολιτισμένοι! Αλλιώς ξέρετε τι φάκελο έχετε όλοι σας στην Ασφάλεια;

ΣΟΦ.: Φάκελο;

ΛΟΓ.: Ο Σοφοκής είσαι εσύ;

ΣΟΦ.: Μάλιστα...

ΛΟΓ.: Έχεις πει ουκ ολίγα εσύ!

ΣΟΦ.: Μα τον καιρό που τα έγραψα είχαμε το ελεύθερο να λέμε ό,τι θέμε...

ΛΟΓ.: Ακριβώς!

ΣΟΦ.: Φάκελο είχε όποιος δεν έκεγε τι σκεπτόταν...

ΛΟΓ.: Ε, γι' αυτό επενέβη ο στρατός, για να σταματήσει το κακό που αρχίσατε πρώτοι εσείς!

ΕΥΤΡ.: Είμαστε χαμένοι!

ΛΟΓ.: Φυσικά είστε χαμένοι! Αλλά επειδή έχετε ταλέντο, η Εθνική Κυβέρνηση απεφάσισε να σας βοηθήσει.

ΑΙΣΧ.: Να συνεργαστούμε!

ΛΟΓ.: Δεν είστε οι πρώτοι, κι άλλοι δεχτήκανε να συνεργαστούνε, άνθρωποι ανώτεροί σας, ή τουλάχιστον ισότιμοι, και επιπλέον σύγχρονοι, τωρινοί!

ΑΡ.: Και τι ακριβώς να γράφουμε...;

ΛΟΓ.: Τι; Παραδείγματος χάριν, κι οι τέσσερις μαζί θα μπορούσατε να μου γράφετε κάθε μέρα ένα οκτάστιχο που θα υμνεί την 21η Απριλίου!

 ΣΟΦ.: Αυτό μας υποβιβάζει!

ΛΟΓ.: Δεν περιάζει!

ΣΟΦ.: Η δουλειά μας δεν είναι να κανουμε οκτάστιχα!

ΛΟΓ.: Εμείς οκτάστιχα θέμε!

ΣΟΦ.: Το ταλέντο μας είναι για πολύ περισσότερα!

ΛΟΓ.: Εμείς δεν θέμε περισσότερα, λιγότερα θέμε! Αν νομίζετε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να αναπτύσσεται όσο θέλει, γελιέστε. Από δω και μπρος, όποιος δεν προσφέρει στην πατρίδα όσο λιγότερα μπορεί, αλίμονό του!

ΑΙΣΧ.: Τα λιγότερα;

ΛΟΓ.: Όσο το δυνατόν λιγότερα! Άλωστε το λέει και η παροιμία: "όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα". τα περισσότερα είναι διαφθορά, ο τόπος προτρέχει, παίρνουν αέρα τα μυαλά του, νομίζει όρτι είναι ίσα με τους άλλους τόπους, επικρατούν οι έξυπνοι, οι ισχυροί μένουνε πίσω, η χώρα χάνει την ισορροπία της!

ΣΟΦ.: Ακούστε, παρακαλώ...

ΛΟΓ.: Επ' αυτού δεν θέλω καμία κουβέντα, και οι εξυπνάδες να λείπουν!

ΑΙΣΧ.: Μα εμείς θεωρούμεθα μεγαλοφυΐες...

ΛΟΓ.: Δεν θέμε μεγαλοφυΐες! Εδώ δεν είναι Αμερική ούτε Ευρώπη!

ΑΡ.: Ας μην επιμείνουμε, ο άνθρωπος είναι σαφής.

ΛΟΓ.: Δεν θέμε τη μεγαλοφυΐα σας, τη φίρμα σας θέμε.

ΑΡ. : Ορίστε, έγινε ακόμη σαφέστερος. Εγώ προτείνω να δεχτούμε. Ένα οκτ΄στιχο την ημέρα, έτσι να κλάσουμε, το βγάζουμε...

ΛΟΓ.: Τώρα συνεννοούμεθα!

ΑΡ.: Μακάρι!

ΛΟΓ.; Και για να είμαστε όλοι πιο εντάξει, προτείνω να κάνουμε μια δοκιμή...

ΑΡ.: Να κάνουμε...

ΕΥΡ.: Ας κάνουμε...

ΛΟΓ.: Βγάλτε μολύβι και χαρτί, τις καταλήξεις θα σας τις δώσω εγώ...

ΑΡ.: Είμαστε όλοι έτοιμοι; Εντάξει, γράφουμε...

ΛΟΓ.: Η πρώτη κατάληξη να είναι "εικοστή πρώτη Απριλίου"... (Σκέφτεται)

ΑΡ.: Και η δεύτερη;

ΛΟΓ.: Να τελειώνει κι αυτή  σε "λίου".

ΑΡ.: Του Πηλίου, του χαλίου, του ηλίου...

ΛΟΓ. : Του ηλίου. Η τρίτη κατάληξη να είναι "Ελλάς" και η τέταρτη...

ΑΡ.: Κοιλάς, μαρμελάς, μπελάς, νερουλάς, πολλάς...

ΛΟΓ.: Προτιμώ το "μπελλάς" ή το "πολλάς".

ΑΡ.: Και "μαρμελάς" είναι καλή...

ΛΟΓ.: Το "μπελλάς" έχει πιο ουσία και το "πολλάς" είναι πιο δυναμικό. Πάμε παρακάτω... "σωτηρία"... κι άλλη μια λέξη να τελειώνει σε "-ρία";

ΑΡ.: Μαρία...

ΣΟΦ.: Κυρία...

ΑΙΣΧ.: Ευκαιρία...

ΕΥΡ.: Μπαταρία...

ΛΟΓ.: Μπαταρία, που έχει κάτι απ' τον αιώνα μας! Η επόμενη να είναι "του κράτους".

ΑΡ.: Και μένει ακόμα μία που να ταιριάζει με το "του κράτους"...

ΑΙΣΧ.: Τους Αποστράτους...

ΣΟΦ.: Τους Παπαστράτους...

ΑΡ.: Του παρακράτους...

ΕΥΡ.: Φαυλοκράτους...

ΑΡ.: Ξενοκράτους...

ΣΟΦ.: Ισοκράτους...

ΑΙΣΧ.: Δεινοκράτους...
ΑΡ.: Τα μακρά τους...
ΛΟΓ.: Ποιο;
ΑΡ.: Όπως λέμε το κοντό του και το μακρύ του, θα μπορούσαμε να πούμε τα κοντά τους και τα μακρα τους...
ΛΟΓ.: Φαυλοκράτους, φαυλοκράτους -θέλω να χτυπάμε το κακό στη ρίζα του... Έχουμε οχτώ καταλήξεις;
ΑΡ.: Ακριβώς οχτώ!
ΛΟΓ.: Εμπρός μαρς! Εγώ ανεβαίνω στονΥπουργώ να του πω ότι βάλατε μυαλό. Εσείς, εν των μεταξύ, ετοιμάστε το οκτάστιχο. Σε δέκα έπτά το θέλω, όχι σε έντεκα, σε δέκα! Και μια φιλική συμβουλή: βάλτε τα δυνατά σας. Ίσως να έχω για σας μια ευχάριστη έκλπληξη.
(βγαίνει)
ΣΟΦ.: δεν γίνεται τίποτα σε δέκα λεπτά!
ΑΡ.: Ας δοκιμάσουμε, κι αν βγει καμιά μπούρδα, κάνουμε άλλο... Λοιπόν, η πρώτη κατάληξις είναι "Απριλίου"...
(Σκέφτονται)
(Στον Αισχύλο) Σκέψου τίποτα!
ΑΙΣΧ.: Προσπαθώ...
ΕΥΡ.: Ω άσπρο ρόδον...
ΣΟΦ.: Έλα...
ΕΥΡ.: Ω άσπρον ρόδον, ω εισκοστή και πρώτη Απριλίου...
ΑΡ.: Παρακάτω, παρακάτω... Σφίξου λιγάκι!
ΣΟΦ.: Τα φύλλα...
ΑΡ.: Τα φύλλα, τα φύλλα... Έλα, έλα!
ΣΟΦ.: Τα φύλλα άνοιξες στο φως...
ΑΡ.: ...του εθνικού ηλίου!
ΕΥΡ.: και έτσι η περιπεσούσα εις αμαρτίας... Δεν βγαίνει!
ΣΟΦ.: Πού μπλέκεις;
ΕΥΡ.: Στον τονισμό. Θα 'πρεπε να 'ναι "περιπέσουσα".
ΑΡ.: Τόνισέ το όπως θέλεις, δεν θα καταλάβουν τίποτα...
ΕΥΡ.: Κι έτσι η περιπέσουσα εις αμαρτίας πολλάς, εσώθη ως εκ θαύματος...
ΣΟΦ.: ... η αιωνία Ελλάς!
ΑΡ.: Πάει το ένα τετράστιχο... Παρακάτω... Αισχύλε; Ελάτε όλοι μαζί και με τον ίδιο λυρισμό.
ΣΟΦ.: Ο κόσμος ευωδίασε και ήρθε η σωτηρία...
ΑΡ.: ... και γέμισε η αδειανή του έθνους μπαταρία. (Στον Αισχύλο) Βάλε κι εσύ ένα χεράκι!
ΕΥΡ.: Και στάθηκαν στα πόδια τους τα δυο πόδια του κράτους...
ΑΡ. : Μπράβο!
ΣΟΦ.: Και στάθηκαν στα πόδια τους...
ΕΥΡ.: ... τα δυο πόδια του κράοτυς...
ΑΡ.: Κι έτσι ξεψύχησε η ψυχή του άθλιου φαυλοκράτους!
ΑΙΣ.: Σκίστε το αμέσως!
ΑΡ.: Γιατί;
ΑΙΣΧ.: Είναι γελοίο, γελοιωδ'εστατο, είναι μνημείο κακογουστιάς και ηλιθιότητας! Αν το παρουσιάσουμε, θα περάσουμε από στρατοδικείο!
ΑΡ.: Εσείς τι λέτε;
ΕΥΡ.: Για διάβασέ το απ' την αρχή...
 ΑΡ.: Μάλιστα... "Ω άσπρο ρόδον..."
(Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν ο Υπουργός και ο Λογοκριτής)
ΛΟΓ.: Κύριοι, ο κύριος Υπουργός!
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η συγκίνησή μου είναι ανείπωτη βλέποντας τα πεπλανημένα τέκνα της πατρίδος να δείχνουν τη διάθεση να ανανήψουν! Υπήρξατε μολυσμένα μέλη ενός νοσούντος οργανισμού. Θεραπευτείτε!
ΛΟΓ.: Είναι ήδη υπό θεραπείαν, κύριε Υπουργέ! (Στους ποιητές) Το οκτάστιχο είναι έτοιμο;
ΑΡ.: Ίσως θέλει ακόμα ένα ρετούς...
ΛΟΓ.: Δεν περιάζει... Διάβαζε...
ΑΡ.: Μήπως...
ΛΟΓ.: Διάβαζε, θα καταλάβουμε εμείς αν θέλει ρετούς...
ΑΡ.; "Ω άσπρο ρόδον/ ω εισκοστή και πρώτη Απριλίου
Τα φύλλα άνοιξες στο φως / του εθνικού ηλίου.
Κι έτσι η περιπέσουσα / εις αμαρτίας πολλάς
Εσώθη ως εκ θαύματος / η αιωνία Ελλάς!"
(Υπουργός και Λογοκριτής έχουν μαγευτεί.)
ΑΡ.: "Ο κόσμος ευωδίασε / και ήρθε η σωτηρία
Και γέμισε η αδειανή / του έθνους μπαταρία.
Και στάθηκαν στα πόδια τους / τα δυο πόδια του κράτους
Κι έτσι ξεψύχησε η ψυχή / του άθλιου φαυλοκράτους!"
(Ο Υπουργός χειροκροτεί σαν τρελός, ο Λογοκριτής τον μιμείται. Ύστερα, ο Υπουργός χύνεται, αγκαλιάζει τους ποιητές και τους φιλά. Κλαίει από χαρά, σκουπίζει τα δάκρυά του.)
ΥΠ.: Αριστούργμα, καταπληκτικό, ασσύληπτο, όνειρο... Κύριοι, η Εθνική Κυβέρνησις, που δικαιώθηκε σε όλους τους τομείς της δραστηριότητάς της, δικαιώνεται τώρα και στον τομέα της πνευματικής αναγεννήσεως. Με τέτοια οκτάστιχα, με τέτοια πνευματικά μνημεία, η Ελλάς θα σκορπίσει και πάλι το φως του πολιτισμού εις όλον τον κόσμον!