το ΘΕΑΤΡΟ: Λίλη Λαμπρέλλη, η γητεύτρια των ουράνιων τόξων

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Λίλη Λαμπρέλλη, η γητεύτρια των ουράνιων τόξων

"Οι παραμυθάδες είναι μεγάλοι ψευταράδες που όμως λένε πάντα την αλήθεια." *

"Λέω παραμύθια γιατί θέλω να θυμάμαι πως έχω χνάρια από φτερά.

Λέω παραμύθια για να θυμίζω σε όσους θέλουν ν' ακούσουν πως έχουν χνάρια από φτερά."

Η Λίλη Λαμπρέλλη αφηγείται παραμύθια της λαϊκής παράδοσης, γράφει μικρές ιστορίες με δομή παραμυθιού και θεωρητικά κείμενα για τα παραμύθια, παραδίδει σεμινάρια.

Γεννήθηκε το 1952 στον Πειραιά κι έμαθε να μοιράζεται μεγαλώνοντας δίπλα σε τέσσερα αδέλφια.

Της άρεσε το παραμύθι "Η καρδιά της μάνας" από τις "Χίλιες και μία νύχτες" και η αγαπημένη της ηρωίδα ήταν η Σταχτοπούτα. *

"Όλοι είμαστε φυσικοί αφηγητές όταν ονειρευόμαστε, αφού ο εγκέφαλος,

μέσα από τα όνειρα,

αφηγείται τις ιστορίες του ατομικού ασυνείδητου." *

Ασοχλήθηκε με τη μουσική, τα νομικά και εργάζεται ως μεταφράστρια. Το 1998 γνώρισε τυχαία τον παραμυθά Ανρί Γκουγκό και το μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

ζωγραφιά της Φωτεινής Στεφανίδη για το "Κρυμμένο νερό"

"Ο αφηγητής παραμυθιών όλων των χρόνων κι όλων των τόπων έχει την επίγνωση (συχνά μη συνειδητή) της αντίφασης ότι αφηγείται μια αληθινή ιστορία που δεν έχει συμβεί ποτέ." *

Τώρα αγαπημένο της παραμύθι είναι ο "Καημός", που το πρωτοάκουσε από την άλλη παραμυθού, συμμαθήτριά της στις καλόγριες, Αγνή Στρουμπούλη.

διαβάστε τον "Καημό" εδώ.

"Ο παραμυθάς είναι ένας ακροβάτης ισορροπιστής, ένας σαλτιμπάγκος που βγάζει από το στόμα του φωτιά."

Από το 2006 συνεργάζεται με τη Διάβαση.

"Από μια συγκυρία κεραυνοβόλου έρωτα ξεκίνησα εργαστήρια στο μαγικό αυτό χώρο, όπου υλοποιείται η ουσία των παραμυθιών - η μετάβαση στην αυτονομία." *
Επίσης συνεργάζεται με τον Εναλλακτικό Χώρο Συμβουλευτικής "Ροή" .

από τη συνέντευξη της Λίλης Λαμπρέλλη στο ΘΕΑΤΡΟ

"Ο παραμυθάς, ενώ έχει ρίζες βαθιά μέσα στη γη, είναι αιθεροβάτης. Δεν είναι γητευτής ανθρώπων, είναι γητευτής χορταριών και ουράνιων τόξων." *

Η Λίλη Λαμπρέλλη πιστεύει ότι τα παραμύθια σε περιόδους κρίσης, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, ενισχύουν, απεγκλωβίζουν και παρηγορούν μικρούς και μεγάλους.

Κι ακόμα πως η σκληρότητα των παραμυθιών της προφορικής παράδοσης δεν είναι επικίνδυνη για τα παιδιά, μια και τους αφήνει το περιθώριο να φτιάξουν στο μυαλό τους τις δικές τους εικόνες, εικόνες που μπορούν να αντέξουν. *

Το 2011 βραβεύτηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού παιδικού Βιβλίο για το "Κρυμμένο νερό".

"Η Λίλη Λαμπρέλλη συμπύκνωσε στο Κρυμμένο νερό τις πολύχρονες εμπειρίες της, τις γνώσεις και την αγάπη της στο παραμύθι, και πρόσφερε στα παιδιά μια ιστορία που μοιάζει σαν να έρχεται κατευθείαν από την καρδιά των αρχαίων λαών, ένα από τα μαγικά λεγόμενα παραμύθια, καθώς σε αυτό κυριαρχεί το υπερφυσικό στοιχείο."

Ελένη Σαραντίτη, 2010 *

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και δεν ήτανε..."

"Με γλώσσα απλή και βιωματική, ύφος προφορικού λόγου η Λίλη Λαμπρέλλη εξιστορεί την εμπειρία της κι έρχεται ν' απαντήσει σε ερωτήματα και προβληματισμούς που έχει κάθε αρχάριος αφηγητής."

Τασούλα Τσιλιμένη, 2010 *

cd με 4 λαϊκά παραμύθια και μια εισαγωγική ιστορία

"Τα παραμύθια μας λένε: Πέτα... Πέτα, μη φοβάσαι, σου κρατάω το χέρι. Πέτα, μη μένεις εγκλωβισμένος σε μια θέση που μοιάζει φυλακή. Πέτα μαζί μου, κι όταν μορέσεις ν' ακούσεις τη σιωπή μου, έξοδος!"

"Το παραμύθι προφορικής παράδοσης είναι μια βαρκούλα με πανί.

Κυλάει στη θάλασσα του συλλογικού ασυνείδητου, τη θάλασσα των ονείρων.

Τη σπρώχνουν ανάσες ελευθερίας.

Το τιμόνι το κρατάει αυτός που ακούει.

Η ποθητή στεριά είναι η ουσία των πραγμάτων, το κουκούτσι της ύπαρξης, το νόημα της κάθε στιγμής, η εμπιστοσύνη στη ζωή, η λαχτάρα να θέλεις να ζήσεις άλλη μια μέρα." *

"Επιχειρώ να προσεγγίσω τη συμβολική ερμηνεία του Πολυροβιθά, που δεν είναι άλλος από τον αφέντη του παπουτσωμένου γάτου, της συλλογής των αδελφών Γκριμ."

"Παραμύθια παραμυθίας από την προφορική παράδοση που δίνουν απαντήσεις "εφ' όλης της ύλης" κι όχι μόνο στα παιδιά - αλλά σε όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη να μεγαλώσουν ψυχικά, να λύσουν κόμπους, να ανοιχτούν στη χαρά της κάθε καινούριας μέρας."

"Επιχειρώ να προσεγγίσω τη συμβολική ερμηνεία της Στρίγκλας, της κανίβαλης αδελφής του Γιαννάκη, του ατρόμητου - που όμως αυτή δίνει το κλειδί της αυτονομίας."

"Αυτό είναι που διακρίνει τη γλωσσική ικανότητα της Λίλης Λαμπρέλλη - προτάσεις που αγγίζουν το ρυθμό της ποίησης και τολμούν τη χρήση λέξεων όχι πάντα συνηθισμένων."

Μάνος Κοντολέων, 2011 *