Η Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη, ηθοποιός και συγγραφέας, αποφοίτησε από τη δραματική σχολή "Διομήδη Φωτιάδη" και παρακολούθησε σεμινάρια φωνητικής, τραγουδιού και κινησιολογίας. Έχει ερμηνεύσει ρόλους παγκόσμιου και παιδκού ρεπερτορίου, σε stand up comedy και ταινίες μικρού μήκους.
Τι σημαίνει άραγε για εκείνη η θεατρική τέχνη και τι της προσφέρει στην εξωθεατρική καθημερινότητα;
«Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για το τι είναι θεατρική τέχνη. Αυτό που σημαίνει κυρίως για μένα το θέατρο και θεατρική τέχνη είναι
α) η ευκαιρία του ηθοποιού να ζήσει μια άλλη, έστω και για λίγο ζωή και
β) η "υποχρέωσή" του να μεταφέρει στο κοινό μια ιστορία. Το θέατρο για μένα λειτουργει σαν ψυχοθεραπεία, με βγάζει από την καθημερινότητά μου ή απλά τη συμπληρώνει. Όταν για ένα διάστημα τύχει να μην ασχοληθώ με το θέατρο, νιώθω ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου λείπει. Βέβαια μέσα από το θέατρο αποκτάς μια πειθαρχία, αναπτύσσεις τη φαντασία σου και γίνεσαι πιο παρατηρητικός με το περιβάλλον σου.»
Ακολουθεί συγκεκριμένα βήματα για να προσεγγίσει ένα ρόλο;
«Όταν γράφω ή όταν διαβάζω ένα έργο, φαντάζομαι το ρόλο να κινείται, να μιλάει, να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται με έναν συγκεκριμένο κάθε φορά τρόπο. Αυτό που εγώ φαντάζομαι προσπαθώ να το απεικονίσω σε μένα, προσεγγίζοντας τη φωνή του, τη στάση σώματός του, την ψυχολογία του, ακόμα και το ντύσιμό του και το χτένισμά του. Λειτουργώ πολύ εγκεφαλικά σε αυτό το κομμάτι. Αν κάτι δεν καταφέρω να το φανταστώ πρώτα, δεν μπορω και να το δείξω.»
Μέχρι τώρα έχει γράψει τα θεατρικά έργα "Σ' 'ΕΞαλλες καταστάσεις", "Αλλαγή φύλου", "Οδός Καβάφη", "Ευλογημένη γη". Το τελευταίο της θεατρικό, "Η αυθεντικότητα του ψεύτικου", διαφέρει από τα άλλα:
«Το έργο "Η αυθεντικότητα του ψεύτικου είναι το πρώτο έργο που μπήκα στη διαδικασία να εκδοθεί. Είναι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα έργα μου, καθότι είναι δράμα, ενώ κυρίως γράφω κωμωδίες.
Το έργο αυτό κινείται ανάμεσα στον κόσμο του λογικού και του παράλογου. Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να το εκλάβει δηλαδή ή σαν μια εντελώς φανταστική ιστορία τρέλας, είτε σαν μια κρυφή αλήθεια με ιστορικά γεγονότα.
Εγώ αυτό που έκανα ήταν να πάρω όλα τα σημαντικά γεγονότα που έχουν καταγραφε΄στην παγκόσμια ιστορία και να τα δέσω μεταξύ τους σε μια δικιά μου υπόθεση, που όσο εξωπραγματική κι αν φαίνεται, άλλο τόσο είναι και αληθνή.
Με λίγα λόγια δείχνει ότι αυτό που θεωρούμε σαν δεδομένο και αληθινό στην καθημερινότητά μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ψέμα πολύ καλά στεγανοποιημένο από τους "μεγάλους". Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι, ενώ το έργο γράφτηκε το 2010, βλέπουμε γεγονότα που περιγράφονται εκεί, να συμβαίνουν σιγά σιγά μπροστά μας, τώρα. Αυτό είναι κάτι που με εκπλήσσει και την ίδια.»
Τι την εμπνεέι να γράψει ένα θεατρικό έργο; υπάρχει μια κλωστή που συνδέει όλα όσα γράφει;
 |
| Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη |
«Η έμπνευση μπορεί να έρθει είτε στο δρόμο, είτε πλένοντας πιάτα, ακόμα και στον ύπνο μου σαν όνειρο. Πολλές φορές πάλι παρακολουθώντας ή κάνοντας κάτι, φανταζομαι πώς θα μπορούσε να ήταν το αντιθετό του. Έτσι, σιγά σιγά, γεννιέται η ιδέα.
Και επειδή ό,τι κάνουμε στη ζωή μας σχετίζεται με ανθρώπους και ζωντανούς οργανισμούς, το επόμενο βήμα είναι να φανταστώ τους ρόλους, τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους, τις αδυναμίες τους, τα πάθη τους και όλα αυτά που συνθέτουν ένα χαρακτήρα.
Σε αυτό το στάδιο συλλέγω πληροφορίες. Ατάκες που πετάνε οι γύρω μου, αντιδράσεις τους... όλα καταγράφονται και μπορούν να μπουν αυτούσια ή αλλαγμένα στο έργο.
Η προσπάθειά μου είναι κάθε έργο να είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα, να μην έχει κοινά στοιχεία. Αυτό όμως που είναι κοινό είναι ότι μου αρέσει στα έργα μου να υπάρχει μπέρδεμα καταστάσεων, έντονοι χαρακτήρες και το κοινό να ξέρει πράγματα που ο ρόλος ακόμα δεν γνωρίζει.»
 |
| γνωρίστε τους Ρακοσυλλέκτες |
Από το 2009 είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Ρακοσυλλέκτες, με τους οποίους παρουσιάζουν κάθε χρόνο και μια καινούρια παραγωγή.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα της μόνιμης συνεργασίας ενός ηθοποιού με μια ομάδα;
«Η ομάδα είναι κομμάτι του εαυτού μου αλλά και των υπολοίπων που ανήκουν σε αυτήν. Είμαστε, εκτός από συνεργάτες, και φίλοι μεταξύ μας και πολύ δεμένοι.
Αυτό που νιώθουμε χρέος μας είναι κάθε χρονιά να παρουσιάζουμε κάτι αξιόλογο και όσο το δυνατόν καινούριο καινούριο, να έχει δηλαδή κάτι καινούριο να πει. Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε με νέα είδη ή να δημιουργούμε και εντελώς δικά μας πράγματα. Αυτό θέλουμε να περάσουμε και στους συνεργάτες μας.
Μας αρέσει να κρατάμε τις συνεργασίες γιατί δενεσαι με τον άλλο και τον μαθαίνεις. Γιατί δεν είναι μόνο δουλειά αλλά και προσωπική σχέση που αναπτύσσεται μέσα από κάθε παραγωγή.
Εδώ να τονίσω ότι ο καθένας μας δεν συνεργάζεται αποκλειστικά (είτε συνεργάτης, είτε μέλος) μόνο με τη δικιά μας ομάδα. Είναι ελεύθερος να κάνει και ό,τι άλλο θέλει, ακόμα και αν κάποια σεζόν δεν συμμετέχει καθόλου.
Το μόνο μειονέκτημα είναι η έλλειψη χρόνου ώστε να συνδυαστούν ταυτόχρονα όλα όσα αγαπάμε και θέλουμε να κάνουμε είτε στη δικιά μας ομάδα, είτε σε άλλες ανεξάρτητες από εμάς παραγωγές.»
Μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά οι ομάδες μόνο από τις παραστάσεις τους;
«Νομίζω ότι κανείς πια δεν μπορεί να κάνει μόνο ένα πράγμα και να επιβιώνει οικονομικά. Ελπίζω και εύχομαι να υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό που λέω. Στην δικιά μας ομάδα π.χ. όλοι κάνουμε μια βασική δουλειά για να ζήσουμε.
Η ομάδα ό,τι βγάζει στις παραγωγές της επενδύεται για κάτι νέο την επόμενη σεζόν. Αυτό είναι κάτι που μας δίνει μια μικρή ευελιξία στο να κάνουμε επιλεγμένες δουλειές και όχι αναγκαστικά κάτι και μόνο για να βγουν χρήματα. Φυσικά πέφτει και πολύ (μα πολύ) προσωπική εργασία. Όχι μόνο από θέμα οικονομικού, αλλά και γιατί μας χαροποιεί!
Είναι δύσκολο να συνδυαστούν τα καλλιτεχνικά μας με τις δουλειές μας, αλλά η θέληση είναι τόσο μεγάλη που η κούραση και ο χρόνος κάνουν πέρα.»
Οι Ρακοσυλλέκτες επιμένουν κωμικά. Το γέλιο είναι πράγματι ευεργετικό, πιστεύει όμως ότι είναι το μόνο που χρειάζεται ο θεατής;
«Επιμένουμε κωμικά, αλλά δεν έχουμε αποκλείσει το δράμα. Εξάλλου δεν θεωρούμε εύκολη λύση την κωμωδία. Αντιθέτως! Σίγουρα δεν είναι το μόνο που χρειάζεται ο θεατής. Απλά πιστεύουμε πως η κωμωδία είναι το είδος που μπορείς με τον καλύτερο τρόπο να εκφράσεις τα μεγαλύτερα προβλήματα αλλά επίσης πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά από το να κάνεις τους άλλους να γελούν. Οι παραγωγές μας όμως περνούν τα μηνύματα που θέλουμε στον κόσμο και προβληματίζουμε με έναν δικό μας τρόπο. Και πάλι σας λέω, δεν έχουμε αποκλείσει το δράμα και ότι στο μέλλον θα ήταν κάτι που θα θέλαμε να ασχοληθούμε.»
Η συνεχής προβολή συγκεκριμένων ηθοποιών από την τηλεόραση, τις εφημερίδες και τα site δυσκολεύει, φαντάζομαι, την επικοινωνία των ομάδων με τον πολύ κόσμο.
Πώς αντιμετωπίζουν οι Ρακοσυλλέκτες αυτό το πρόβλημα;
«Με εναλλακτικά μέσα προβολής (που και αυτά με τη σειρά τους δυσκολεύονται να σταθούν στη "ζούγκλα" της ενημέρωσης) και με πρωτότυπους τρόπους διαφήμισης, όπως π.χ. στο δρόμο. Για να έρθει ο κόσμος σε μας, πρέπει, λέμε, να πάμε πρώτα εμείς σε αυτόν.
Το καλύτερο μέσο διαφήμισης όμως είναι το "Από στόμα σε στόμα" το οποίο είναι βέβαια χρονοβόρο. Όμως χρόνο με το χρόνο, παρά τις δυσκολίες που περιγράφετε, το κοινό μας αυξάνεται σταθερά και μετά μας ακολουθεί σε ό,τι νέο και αν κάνουμε. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος.»
"Το θέατρο είναι η αντιπολίτευση της κοινωνίας" διαβάζω στο ιστολόγιο της ομάδας.
«Αυτό ήταν και είναι γραμμένο με τεράστια γράμματα στη σχολή του Διομήδη Φωτιάδη, απ' όπου όλοι αποφοιτήσαμε.
Η κοινωνία πάντα λειτουργούσε και θα λειτουργεί με κανόνες, αντιλήψεις, πεποιθήσεις που δύσκολα αλλάζουν. Το θέατρο μπορεί και παραβλέπει αυτούς τους κανόνες δημιουργώντας δικούς του, ή να τους χρησιμοποιεί για να επιτύχει δικούς του σκοπούς.
Με αυτή την ελευθερία του θεάτρου δημιουργείται ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης καταστάσεων που μπορεί να προβληματίσει, όπως σας έλεγα και παραπάνω, και να επηρεάσει, ατομικά ή μαζικά.»
Ποιος θεατρικός ήρωας θεωρεί η Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη πως θα μπορούσε να εμπνεύσει μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα, την αλλαγη που ονειρεύεται;
«Οι θεατρικοί ήρωες δυστυχώς είναι φανταστικοί και γι' αυτό παραγκωνίζονται, αφού ζουν στο δικό τους κόσμο. Η καθημερινή μας ζωή προσφέρει περισσότερους αφανείς ήρωες, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να τους δούμε, ώστε να εμπνεύσουν τον καθένα μας να γίνει πρώτα ο ίδιος η αλλαγή που θα 'θελε να δει.»
διαβάστε:
Ρακοσυλλέκτες με χιούμορ
διαβάστε:
Ρακοσυλλέκτες με χιούμορ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.