 |
| ο Αλέξης Σταμάτης σχολιάζει τα ποστ θεατρικών ηρώων |
Μερικοί θεατρικοί ήρωες ξεπήδησαν από τη βιβλιοθήκη μου κι άρχισαν ποστάρουν στον τοίχο του Αλέξη Σταμάτη. Τον ευχαριστώ που τους καλοδέχτηκε και τους απάντησε!
«Α, δεν μπορείτε να φανταστείτε για πόσα πράγματα με κατηγόρησαν σήμερα. Με φοβέρισαν, με ταπείνωσαν και στο τέλος θέλησαν να με αποξενώσουν από τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Ναι, γιατρέ μου, εντάξει τώρα, ηρεμήστε.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου τα πάντα έχουν απαξιωθεί, δεν το ξέρετε; Ιδέες... πφ! Ποιος έχει πραγματικές ιδέες σήμερα; Το μόνο που κάνουν οι άνθρωποι είναι να εκτονώνονται ο ένας πάνω στον άλλο. Καλά λέτε ότι δεν υπάρχουν απόλυτες αρχές, ούτε σοφία ούτε ηθική. Μήπως οι δέκα εντολές ισχύουν και σήμερα; "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου". Ποιος το εφαρμόζει; Να μην πούμε κι άλλα... Και μετά θέλετε να τιμούν εσάς; Γιατί το να σας δίνεται η πρόσβαση στο στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα είναι μια τιμή στις μέρες μας, πώς να το κάνουμε...»
Μάνα Κουράγιο (ηρωίδα του Μπρεχτ):
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου τα πάντα έχουν απαξιωθεί, δεν το ξέρετε; Ιδέες... πφ! Ποιος έχει πραγματικές ιδέες σήμερα; Το μόνο που κάνουν οι άνθρωποι είναι να εκτονώνονται ο ένας πάνω στον άλλο. Καλά λέτε ότι δεν υπάρχουν απόλυτες αρχές, ούτε σοφία ούτε ηθική. Μήπως οι δέκα εντολές ισχύουν και σήμερα; "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου". Ποιος το εφαρμόζει; Να μην πούμε κι άλλα... Και μετά θέλετε να τιμούν εσάς; Γιατί το να σας δίνεται η πρόσβαση στο στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα είναι μια τιμή στις μέρες μας, πώς να το κάνουμε...»
«Εγώ είμαι η μάνα Κουράγιο που λένε. Θα 'χετε ακουστά, όλος ο κόσμος με ξέρει. Αν θέτε να μ' ακούσετε κι εμένα που ξέρω από κόσμο. Το λάδωμα για τους ανθρώπους είναι όπως το έλεος για το θεό. Χωρίς λάδωμα ζωή δε βγαίνει πέρα.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Εσάς κυρία Μητέρα σας είχε αποκαλέσει κάποιος κάποτε "μη -τραγική ηρωίδα". Το θυμόσαστε; Βεβαίως και το θυμόσαστε. Σας είχε αποκαλέσει μάλιστα και παράσιτο του πολέμου, επαγγελματία της επιβίωσης. Κι είχε δίκιο, προφανώς. Δουλεύετε ακούραστα, και ξέρετε καλά πως οι ήττες για τους μεγάλους είναι συχνά νίκες για τους μικρούς. Φυσικά και σας ξέρω, η σοφία σας είναι πασίγνωστη στα πέρατα πλέον. Επιβίωση, μητέρα, χωρίς λάδωμα, όπως λέτε, δεν γίνεται. Όμως η ζωή δεν είναι μόνο πόλεμος για επιβίωση και αυτος ο πόλεμος πρέπει κάποτε να τελειώσει. Δεν πρέπει; Βέβαια, ύστερα θα καταργηθεί και ο ρόλος σας, αλλά, κουράγιο...»
Μπερνάντα (ηρωίδα του Λόρκα):
«Έβλεπα την καταιγίδα να πλησιάζει, δεν το φαντάστηκα όμως ότι θα ξεσπάσει τόσο γρήγορα.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Εσύ, Μπερνάντα μου; Εσύ που 'σαι δυνατή σαν αρκούδα, που ξέρεις τα πάντα για την ανθρώπινη φύση, την τιμή και την παράδοση, να μη γνωρίζεις από καιρικά φαινόμενα; Από φυσική, από μετεωρολογία; Δεν ξέρεις πως η σπίθα γίνεται φωτιά; Να πώς σ' εκδικείται η επιστήμη τώρα. Ένστικτο ένστικτο, αλλά δεν το 'χεις αποκλειστικότητα...; Για να σε δω τώρα...»
Μαυρίκιος (ήρωας του Κασόνα):
«Με τις γυναίκες ποτέ κανένας δεν ξέρει. Τους ετοιμάζετε μια σκηνή, όσο γίνεται καλύτερα υπολογισμένη, και ξαφνικά, όταν έρχεται η στιγμή, ανακατεύουν την καρδιά στην υπόθεση και τα κάνουν θάλασσα. Πρέπει κανείς να 'χει το νου του.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Λοιπόν, Μαυρίκιε, κάποιος πρέπει να σου μιλήσει για την έννοια του ζωτικού ψεύδους. Κάθε εποχή είναι μια εποχή αυταπάτης, σωστά; Κάθε εποχή αναπαράγει την προηγούμενη φιλτράροντας πάνω της το χρόνο. Τι είναι σταθερό, κακομοίρη μου; Η γυναίκα. Διατρέχει το σύμπαν σαν κύμα. Κι εσύ καταλήγεις βαθυστόχαστα: Να 'χεις το νου σου. Αστείος είσαι. Το θέμα είναι να φτιάχνεις το πιο όμορφο παραμύθι και να το ακολουθείς. Ποιος σκέφτηκε αυτούς, που πεθαίνουν χωρίς μιαν ωραία ανάμνηση; Αυτούς που δεν είδαν να πραγματοποιείται ούτε ένα τους όνειρο; Α, ρε Μαυρίκιε.»
Μεφιστοφελής (ήρωας του Γκαίτε):
«Των ιδεών η φάμπρικα έχει κατιτί στ΄αλήθεια από την τέχνη του υφαντή.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Μέφι, αυτά είναι τεράστια ζητήματα για ένα απλό ποστ. Εδώ η ίδια η γλώσσα είναι τόσο ατελής. Λέμε, π.χ., "λογική", σκεφτόμαστε όμως όλοι το ίδιο πράγμα; Λέμε "ιδέα", τι σημαίνει άραγε αυτό για σένα, για τον αφέντη σου, για μένα; Το ίδιο; Εσύ δε λες σ' ένα προηγούμενο ποστ σου: χίλιες κλωστές κινεί μια πατησιά, πέρα δώθε οι σαΐτες γοργοπερνώ, οι κλωστές άφαντες περνάνε, δεσίματα χιλιάδες κάνει μια νυχτιά. Για σκέψου τι γράφεις... Πώς μας τρελαίνεις με αυτή την πρόταση. Πεντακόσια λάικ πήρε. Φίλε, είναι φτωχή η τεχνολογία μας για να μπει σε τέτοια θέματα ακόμα... Βάλε καμιά μουσικούλα καλύτερα. Προτείνω Stephan Micus. Ίσως αυτό:.png)
»
» (ακούστε με κλικ στο εικονίδιο)
«Πρέπεις να μάθεις ένα πράμα. Κάθε άνθρωπος σ' αυτό τον κόσμο έχει μια αποστολή, περιορισμένη. Άλλοι ασχολούνται με την Ευρώπη, άλλοι με το ψαθί για τα πόδια. Αλλοίμονο αν κάνουν λάθος τους ρόλους. Μπορεί να γίνει καταστροφή. Σκεφτόμαστε την Ευρώπη, ξεχνάμε το ψαθί και ο θυρωρός μας στέλνει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μαζί με όλη την οικογένεια.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Ω, κύριε Κρούτα μας, είστε προφητικός. Δεν είχατε πει πως η εξουσία δεν χρειάζεται πολυγάδες; Μόνο που αντί για στρατό θα έχουμε τράπεζες, χρηματιστήρια, τηλεοράσεις και ξενυχτάδικα; Κι αντί να σας λέμε στρατιώτες, λοχαγούς και ταγματάρχες, θα σας βαφτίζουμε λογιστές, μάνατζερ και συμβούλους; Ότι αυτό θα είναι το τίμημα της Δημοκρατίας; Καθείς εφ ω εταχθη λοιπόν... Στο φινάλε -όπως λέει και ο πλάστης σας- όλα φωτίζονται από την αύρα της νοσταλγίας, ακόμη και η γκιλοτίνα.»
Άμλετ (ήρωας του Σέξπηρ):
«Τα σκουλήκια είναι οι μεγιστάνες του φαγητού. Παχαίνουμε τα ζώα για να τρώμε και να παχαίνουμε για να μας τρώνε τα σκουλήκια και να παχαίνουν.»
Αλέξης Σταμάτης:
«Η συνέχεια του chat:Alst: Πού είσαι;
Hmlt: Σε δείπνο.
Alst: Με ποιους;
Hmlt: Με όλους αυτούς που σε τρώνε αν δεν τους τρως.
Alst: Σε δείπνο όπου όποιος δεν τρώει τον τρώνε.
Hmlt: Ακριβώς...»
διαβάστε:
Μεσάνυχτα σ' έναν τέλειο κόσμο - το κανούριο θεατρικό έργο του Αλέξη Σταμάτη
Χαμαιλέοντες - το καινούριο μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.