 |
| Δείτε όλα τα θεατρικά έργα του Νίκου Καζαντζάκη εδώ. |
"Πρόκειται για ένα έργο μεταφυσικού προβληματισμού, το πιο πρωτότυπο
από τα θεατρικά του Καζαντζάκη, που προαναγγέλλει μεταπολεμικές
θεατρικές μορφές.
Υπόθεση:
Σ' ένα πολυτελές δωμάτιο, που, όπως σημειώνει ο
Καζαντζάκης, είναι ο εγκέφαλος του ανθρώπου «την ώρα του ψυχομαχητού»,
δυο γέροι μιλούν για τη ζωή τους περιμένοντας κάποιον· ο ένας ήταν
άνθρωπος του στοχασμού και ο άλλος της εμπειρίας και των απολαύσεων.
Σιγά-σιγά,
αρχίζουν να έρχονται διάφοροι άνθρωποι: ένα μικρό κορίτσι, ένας ευσεβής
και φανατικός ασκητής, μια μοιχαλίδα, ένας νέος που φοβάται το θάνατο,
ένας σακατεμένος εργάτης, ο «άφρων» της Καινής Διαθήκης, η μαυροφορεμένη
μητέρα του κοριτσιού, μια γριά, ένας αμίλητος και υπερήφανος νέος, μια
καλόγρια. Ο ασκητής σχολιάζει επικριτικά κάθε νέα άφιξη και διαρκώς
επιβεβαιώνει ότι ο αναμενόμενος θα έρθει τα μεσάνυχτα, συνεπώς όλοι
πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και εγρήγοροι.
Όμως, τα μεσάνυχτα
περνούν και δεν έρχεται κανείς. Απογοητευμένος και οργισμένος, ο
ασκητής μιλά προκλητικά στο Θεό, αλλά δε λαμβάνει καμία απάντηση, ούτε
καν τιμωρείται για τις ύβρεις του. Καθώς, σβήνει το τελευταίο κερί, όλοι
οι παριστάμενοι ξεψυχούν." *
διαβάστε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.