Το 1946 παρουσιάζεται το θεατρικό του έργο του Γιώργου Τζαβέλλα "Παραμύθι ενός φεγγαριού", στο Κοτοπούλη - Ρεξ, από το θίασο Μυράτ-Λογοθετίδη, με τους Μυράτ και Κωνσταντάρα.
Πρόκειται για μια δραματική κωμωδία, με έξυπνους διαλόγους και μικρές ανατροπές που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.
 |
| Γιώργος Τζαβέλλας |
Ο ήρωας ζει καιρό, από άποψη, απομονωμένος από όλους, ξοδεύοντας και κάνοντας εκκεντρικότητες. Παρομοιάζει τον έρωτα με αρρώστια: «Οι ερωτευμένοι, όπως και οι άρρωστοι, μόνο στο κρεβάτι θεραπεύονται.» *
Τον συναντούμε τριάντα μέρες πριν πεθάνει. Ξέρει ακριβώς το πότε, στην αρχή του επόμενου φεγγαριού. Του το έχουν πει οι γιατροί, που έχουν διαγνώσει κακοήθη όγκο στο εγκέφαλο.
Αφήνει σαφείς οδηγίες για την κηδεία του. Θέλει να ταφεί χωρίς καμία από τις τυπικές διασικασίες, με μόνη ακλουθία το σκύλο του, το μοναδικό πιστό του φίλο, με τις πράσινες πυτζάμες του, «για να έχει την εντύπωση πως εγκαταλείπει τη ζωή, όπως εγκαταλείπει κανείς μια ευχάριστη συντροφιά για να πάει για ύπνο. Κουρασμένος, αηδιασμένος και άδειος.» *
 |
| Γιώργος Τζαβέλλας |
Είκοσι χρονών, τότε που ζει κανείς γιατί έχει το δικαίωμα να κάνει τις πιο ασυγχώρητες τρέλες με τη μόνη δικαιολογία ότι είναι είκοσι χρονών.
Ύστερα πια αρχίζει να σκέφτεται. Έτσι ανακαλύπτει πως η ζωή δεν είναι μυθιστόρημα, μα ένα εκκρεμές που ταλαντεύεται σε μονότονο ρυθμό, μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, για να συμπληρώσει πανομοιότυπα εικοσιτετράωρα. Δικαιώματα είναι ο δικός μας εγωισμός, υποχρεώσεις ο εγωισμός των άλλων.» *
Αποφασίζει να ξοδέψει όλα του τα χρήματα πριν πεθάνει κάνοντας ένα ταξίδι, ζητώντας εμπειρίες ασυνήθιστες, ελπίζοντας να συναντήσει την περιπέτεια...
Και τη συναντά. Και απο κυνικός μεταμορφώνεται σε «έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη να πιστέψει στο παραμύθι ενός φεγγαριού.»
«Πίστεψε στους ανθρώπους και το ψέμα τους. Τότε μόνο μπορείς να πιστέψεις και στον εαυτό σου.»
«Η ευτυχία είναι περιπέτεια. Η μεγάλη περιπέτεια. Η διάρκεια δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει η ένταση κι ας κρατήσει για μια στιγμή, για μια ώρα, ή, τουλάχιστον, για ένα φεγγάρι.» *
«Οι φιλάνθρωποι είναι συνήθως άνθρωποι, που, αφού πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τους άλλους, διαθέτουν μερικά εκατομμύρια για να μετριάσουν την αγανάκτηση της κοινής γνώμης.» *
«Όταν μια μέρα τ' άσπρα μαλλιά θα σκεπάσουν τους κροτάφους μας, όπως ο αφρός σκεπάζει τη θάλασσα ύστερα από την τρικυμία, τότε θα βρούμε στο βάθος της καρδιάς μας μια χορδή που δεν έσπασε από την κούραση της αγάπης.» *
 |
| με κλικ στο εικονίδιο |
Ακούστε από το Θέατρο της Κυριακής τη ραδιοφωνική μετάδοση του "Παραμυθιού ενός φεγγαριού" με το Γιώργο Τζώρτζη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Παίζουν ακόμα: Μιχάλης Μπαλλης, Αντρέας Λιάσκος, Μάκης Ρευματάς, Γιώργος Βουτσίνος, Ράνια Ιωαννίδου, Νίκος Γαρουφάλλου, Ρένα Παγράτη, Ματίνα Καρρά, Ελένη Ζαφειρίου.
Μουσική επιμέλεια: Πάνος Παπαευσταθίου, προσαρμογή για το ραδιόφωνο και σκηνοθεσία: Γρηγόρης Γρηγορίου.
"Ο συγγραφέας φαντάζεται το σημερινό άνθρωπο εξαιρετικά κουρασμένο», που για να βρει τη «φυγή» θα πρέπει να ξεφύγει «από τον ίδιο τον εαυτό του!».
Το Παραμύθι ενός φεγγαριού έχει πολλά από τα προτερήματα και τα ελαττώματα της κομεντί. Έχει τη συγκίνηση της απίθανης, αλλά ρομαντικής πλοκής του μύθου του. Έχει έξυπνο και ραφινάτο λόγο. Τα ευφυολογήματα και η ετοιμολογία διασταυρώνονται κάθε στιγμή στους ωραίους διαξιφισμούς ενός περίτεχνου διαλόγου."
Από τη "Νεοελληνική δραματουργία" του Μήτσου Λυγίζου *
διαβάστε:
Γιώργος Τζαβέλλας: την έλλειψη να την κάνουμε πρωτοτυπία
Ο στιχουργός Γιώργος Τζαβέλλας
Γιώργος Τζαβέλλας: ο θάνατος του κινηματογράφου
Το παραμύθι ενός φεγγαριού του Γιώργου Τζαβέλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.